Over picknicken, zwemmen, bidden, rituelen

Fijn dat je weer uit je bed springt om mijn verhaaltje te lezen.

Woensdag om de twee weken heb ik het geluk dat ik mijn (2 van de 3)  kleinkinderen mag gaan halen van school en een middagje met hen mag doorbrengen. Mijn derde kleinkind geniet van haar dagje met de knuffels van haar Omie.

Hoe verloopt zo’n woensdagmiddag? Ik pik eerst Louise op van school. Dan rijden we naar de school van Jules. Jules houdt ons goed in het oog. Als hij ons ziet aankomen, dan begint hij heel enthousiast te waaien en dan mag iedereen rondom hem het horen: “Kijk, Nona is daar!!!” En dat herhaalt hij dan tot de bel gaat en hij naar ons toe mag komen lopen. Er wordt dan uitgebreid gekust en geknuffeld en hij checkt dan eens of ons woensdag ritueel nog klopt: en dat is:

1. We rijden naar het zwembad in Aartselaar
2. We picknicken op de parking in mijn camper
3. We duiken nadien het zwembad in.
4. Na het zwemmen nog een vieruurtje in de camper
5. En dan voldaan en ontprikkeld terug naar huis

Ondertussen volgen we al geruime tijd ditzelfde ritueel en blijkbaar zijn we hierin niet de enigen. Je ziet steeds dezelfde grootouders met dezelfde kleinkinderen. Dus ondertussen beginnen ze al andere kinderen te kennen en vormen ze al een leuk groepje.

Zoals jullie ondertussen al wel weten (en misschien al beu gehoord zijn 🤩), heb ik een passie ontwikkeld voor het zelfhelende vermogen van je lichaam. En dit zelfhelende vermogen van jouw lichaam kan je ZELF activeren door jouw energetisch potentieel te optimaliseren en te maximaliseren. En ik benadruk regelmatig de centrale rol van jouw zenuwstelsel in dit proces.

Ik post regelmatig filmpjes op mijn instagram account over het belang van het kalmeren van je zenuwstelsel en hoe je dat dan doet. En dat is de hoofdreden waarom ik met mijn kleinkinderen woensdagmiddag in het zwembad doorbreng. Zwemmen is een ideale techniek om je zenuwstelsel tot rust te brengen. En ook kinderen hebben hier nood aan. Waarom?

1. Omdat vele van de jonge kinderen geboren worden met een veel fijner zenuwstelsel dan wij hebben. Dit maakt dat ze dus heel gevoelig zijn voor externe prikkels.
2. Kinderen hebben veel meer prikkels te verwerken dan wij in onze jonge jaren: digitalisering, te veel schermtijd, ouders onder stress, echtscheidingen, beide ouders gaan werken
3. Industriële voeding, luchtvervuiling, minder beweging, minder contact met de natuur, …

Zo geraken kinderen dus ook overprikkeld als ze niet leren hoe ze hun zenuwstelsel kunnen reguleren. Bij Jules in het bijzonder is dit een extra aandachtspunt. Hij heeft een zeer gevoelig zenuwstelsel waardoor hij snel overprikkeld geraakt. Hij sluit zich dan gewoon af van de buitenwereld als het hem te veel wordt. Dat is natuurlijk een ideale techniek om je zenuwstelsel te reguleren maar als je je afsluit dan kan je ook geen positieve prikkels oppikken van de buitenwereld. En een kind leert hoofdzakelijk nog van kopieergedrag. Maar als je je dus afsluit, kan je niks kopiëren. En dan wordt iets nieuws aanleren, dus soms heel moeilijk.

Contact met water in het algemeen en zwemmen in het bijzonder helpt gigantisch goed om overprikkeling te vermijden en te verminderen. Waarom? Omdat ons lichaam voor meer dan 70% uit water bestaat. Ons brein herkent dus de samenstelling van water als een lichaamseigen stof en door die herkenning valt alle weerstand (stress) weg. En zo kan ons lichaam tot rust komen. Je hoort het vaker: mensen vinden het fijn om in de nabijheid van water te zijn: rivieren in een stad trekken volk, watervallen, baden, boottochten, terrasjes dicht bij het water, strand, dobberen op een luchtmatras, ….

Eens terug thuis valt Jules meestal als een blok in slaap. En dan heb ik tijd om met Louise haar avondritueel uit te voeren. En dat avondritueel heb ik geleerd van mijn grootmoeder. (Over haar schreef ik vorige week mijn verhaal). We steken een kaars aan. “Even terzijde: enkel jaren geleden fietste ik naar Scherpenheuvel. Daar viel mijn oog op een kaars met ons gebedje op. Het is een prachtige kaars. Mijn drinkenbushouders werden houders voor de kaars en zo fietste ik terug”. En dan zeggen we ons slaapgebedje op:

’s avonds als ik slapen ga
volgen mij 14 engeltjes na
2 aan mijn hoofd
2 aan mijn voeten
2 aan mijn rechterzijde
2 aan mijn linkerzijde
2 die me dekken
2 die me wekken
2 die me wijzen
naar ’s hemels paradijzen

Louise mag dan de kaars uitblazen, dan geef ik haar nog een kruisje op haar voorhoofd (god zegene en beware jou, ook een ritueel van mijn grootmoeder) en dan hoop ik dat ze ook als een blok in slaap valt, maar meestal zoekt ze dan nog vanalles om bedtijd uit te stellen. Ze weet me goed rond haar vinger te draaien en tot (lichte) ergernis van mijn dochter, gaat dan het licht te laat uit.

Deze week stond ik echt versteld van wat ze me vertelde.

Oepsie, nu zie ik dat mijn verhaal al weer veel langer wordt dan gepland. Dus besluit ik om het vervolg van dit verhaal te behouden tot volgende week. Volgende week onthul ik wat Louise me woensdagavond vertelde. Mijn mond viel echt open van verbazing. Wat ze me vertelde, stemde me zoooooo gelukkig en zooooo hoopvol. Ik werd er instant blij van.

Voila, lieve mensen. Hopelijk heb je genoten van mijn zondags verhaaltje. Voel jij ook dat jouw zenuwstelsel een onderhoudsbeurt kan gebruiken?  En heb je graag iemand die jou hiermee op weg zet en/of aanmoedigt? Boek dan drie sessie waarin ik je drie basissets van oefeningen aanleer, waarmee je jouw energie in een flow houdt. Deze oefeningen kalmeren je zenuwstelsel waardoor je rust in je hoofd ervaart. En rust in je hoofd, geeft rust in heel je lichaam.