Leef jij in de gunnen-, delen-, verbinden-, aanmoedigen modus?

In Maart kocht ik mij een Volkswagen California. Een camper bus. Op mijn vision board voor 2023 stond dat ik meer avontuur wilde toelaten in mijn leven. En “toevallig” bracht een vriendin van mij de Volkswagen California onder mijn aandacht. Ik hield al lang van onderweg zijn en kamperen.

Maar er alleen op uit trekken met een camper, zat nog niet in mijn bewustzijn van mogelijkheden. Als ik aan kamperen dacht dan dacht ik aan rondtrekken met de fiets en tent.

Tot ik een vriendin sprak van mijn fietsclub. Ze is 8 jaar ouder dan ik en ze vertelde dat ze een omgebouwde Renault Kangoo had waarmee ze helemaal in haar eentje zes weken naar de streek rond de Mont Ventoux trok. Ze liet foto’s zien en het was verbazingwekkend. Hoe georganiseerd dat ze was. Hoe alles een plaatsje had in die Renault en hoe vernuftig ze erover had nagedacht om deze door haar neef te laten ombouwen.

Mijn frank viel. Als zij dat alleen kan, waarom zou ik dat dan niet kunnen. 

Diezelfde week, sprak “toevallig” een andere vriendin mij aan over ….. een Volkswagen California. Ze vertelde in geuren en kleuren hoe ze er vorig jaar 1 hadden gekocht en hiermee in juli en augustus door Zwitserland waren getrokken. Ze liet foto’s zien die zo konden ingestuurd worden naar national geographic. Prachtig. Mijn innerlijke vuur werd aangewakkerd en de poort naar dromen was ontgrendeld. 

Het universum had duidelijk de rangen gesloten. Mijn interesse was gewekt. Ik smeed graag het ijzer wanneer het heet is. Dus niet veel later pronkte 1 van de twee in Belgie voorradige Calfornia’s voor mijn deur.

Super fier was ik en ik zal me steeds het gevoel blijven herinneren dat ik voelde toen ik de Volkswagen garage buiten reed. Het gevoel dat ik mezelf had toegelaten deze investering te doen. Het gaf mijn zelfliefde een boost.  Ik dacht: mijn kleinkinderen gaan hier ook zot van zijn. Kamperen. Dat is toch een droom van elk kind. Louise was direct verkocht. Voor jules (zie vorig blog artikel) was de drempel groot. Ik nam een hele middag tijd om hem letterlijk de drempel over te dragen. Het idee om het interieur van mijn bus om te bouwen tot een speelkamer met zijn auto’s en garage, trok hem over de streep.

Hij vindt kamperen top. In zijn beleving is kamperen: spelen met zijn auto’s in de bus van Nona, want zo noemt hij mij.

Ik probeer hem uit te leggen dat kamperen ook slapen is in de bus van Nona. Maar als ik dan probeer de daktent open te zetten dan slaagt hij tilt. Maar Jules zou Jules niet zijn als ook hij naar oplossingen zoekt.

Tijdens 1 van mijn eerste Camper ervaringen, kreeg ik van mijn vriendin een deurmat met een Volkswagen Californiaop.

Jules nam de deurmat op, hij nam de deurmat mee naar binnen, hij legde die veilig op de grond en hij ging op de deurmat slapen. “Jules slaapt in de bus van Nona”: glunderde hij fier. Grandioos toch, hoe kinderen geniaal zijn in het vinden van oplossingen. Ze zijn van nature creatief. Ik had het niet beter kunnen verzinnen.

En dat is zo zalig aan het bijhouden van je kleinkinderen. Ze zijn zo spontaan. Zo vindingrijk. En ze halen van nature het beste in jou en anderen boven.

Deze zomer was ik met mijn oudste kleindochter aan zee. Ik stond ervan versteld hoe zij een kei is in relativeren, verbinden, delen, aanmoedigen, ….

ik: Louise wil je graag een ijsje?: L: Krijgen Julien en Olivia ook een ijsje?

L: Oepsie Nona, ik heb een glas melk laten vallen. Niet erg hé? Gewoon even opkuisen en dan is het al ok.

L: Oepsie Nona, mijn t-shirt hangt vol soep. Maakt niks uit hé? Mama kan dat wassen.

ik: Oh Louise, jij kan goed klimmen op die ladder. L: Ja kijk, charlotte kan dat ook zeer goed.

ik: Koerske tot aan de zee? Wie is er gewonnen? L: Wij zijn allemaal gewonnen maar Vince was eerst.

Dat klopt helemaal. Als kind zijn wij verbonden met ons hoogste potentieel. En dit wil zeggen dat we in de “geven, delen, gunnen”  mode zitten. We staan volledig in onze creatiekracht. We laden ons automatisch op met zaken die we leuk vinden waardoor we geen energielekken hebben die ons energetisch potentieel laat zakken. Als onze frequentie zakt dan komen we in de competitie- vergelijken- of klagen en zagen en/of controleren modus terecht. (Compete, Compare, Control, Complane >< Create)

Spijtig genoeg, verleren we deze natuur door de nurture die ons van buitenaf opgelegd wordt. En zo geraken we verder en verder weg van ons energetisch potentieel en dikwijls zodanig ver weg dat we ziek worden of depressief, of dat we ons opgebrand voelen. En dan hebben we niks meer om te geven, te delen of te gunnen want we kunnen ons nauwelijks zelf rechtop houden. We zitten in de overlevingsmodus ipv dat we volop vrij leven.

Voel jij ook energielekken? In welke modus zit jij? Heb jij nog veel energie over om te delen? Of om voor anderen te zorgen zonder jezelf kwijt te geraken? Of om te gunnen zonder je eigen grenzen te verliezen? Of om anderen aan te moedigen zonder enige wederdienst te verwachten?

Dat natuurlijke gevoel van flow, is niet weg. het zit nog in jou. Het ligt gewoon ergens onder het stof. Onder het stof van gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan zelfzorg, gebrek aan gevoel van voldoening, gebrek aan gevoel van overvloed, zelfkritiek, zelfafwijzing.

Maar! Ik heb een zeer efficiënte methode gevonden om af te stoffen. Ik noem het de MIDLI (Mission Driven Living) methode.

En die wil ik je graag aanleren. Want eens je deze bewezen technieken kent, kan je je leven een kwart draai geven. Dan ben je in staat om de brug over te steken van je leven nu naar een energieker, vrijer, blijer, gezonder, stressvrijer, zinvoller leven.

Wat is het wat jij wil? Waar wil jij naartoe met je leven? Schrijf in in mijn training die doorgaat op 7 februari as. En ervaar hoe jij terug de leiding neemt over jouw leven. Hoe jij in staat bent een leven zelf te creëeren waarvoor je elke dag uit je bed springt. Geef jezelf dit levenslange cadeau. Je gaat het je niet beklagen. 2024 ziet er voor jou stralend uit. Doe mee en schrijf hier in. De plaatsen zijn beperkt want ik werk in kleine groepjes. Tot dan.