God komt alleen wanneer je hem nodig hebt.

Dit stuk heb ik geschreven op 17 juni 2017. Ik vond het waarschijnlijk niet goed genoeg om te publiceren. Vandaag vind ik het de moment.

“God komt alleen wanneer je hem nodig hebt.

God komt nooit te laat, God komt nooit te vroeg. Dit boek heb ik eens gelezen. Wanneer komt God dan wel? Voor mij komt God enkel wanneer je hem nodig hebt.

Er zijn tot hiertoe drie periodes in mijn leven dat ik terug geloof in God.

De eerste periode dateert vanuit mijn jeugd en ik ging naar de kerk omdat het moest van mijn ouders. Zogezegd kwam je er ook knappe jongens tegen maar er was maar 1 jongen die mijn aandacht kon wegdragen en ja hij was knap. Later bleek hij ook lid te worden van de tennisclub waar ik ook tenniste en ik vond dat hij wel heel dikwijls aanwezig was als ik er ook was. Mijn moeder vond het voor mij de geknipte man. Maar mijn gevoel sprak anders. Ik vond hem in die tijd nogal seutig. Hij dronk geen alcohol, hij reed wel met een rode golf GTI maar daar was ik niet voldoende van onder de indruk. Hij was groot en daardoor toch een beetje slungelachtig. Als je met hem slowde, dan trilde hij van de zenuwen. Daar knapte ik op af. Deze man werd wel mijn boezemvriend en hij stuurde me bloemen de dag voor mijn trouw. Ik vond dat wel lief maar tegelijkertijd nogal zinloos want ik vertrok op huwelijksreis. Jammer voor die bloemen. Aan de symbolische betekenis van die ruiker had ik nooit gedacht. Tot 10 jaar later, want dan werd deze boezemvriend mijn tweede levenspartner.

De tweede periode dat ik terug naar de kerk ging en overal waar ik kon tot God bad, vooral op het kleinste plaatske, was de periode van mijn collitis ulcerosa, oftewel chronische ontsteking van de dikke darm. Een k..ziekte. Je moest om de 10 minuten naar de grote wc en als je dan bij de dokter kwam en vroeg naar de oorzaak dan zei hij: “je mag er niet aan denken dat je naar de Wc moet gaan, want dan moet je zeker gaan”. Een moeilijke opdracht als je om de tien minuten moet hollen naar de pot om niet in je broek te doen. Ik begon met de klassieke doctors, maar na veel van ‘t kaske naar de muur gestuurd, bleek er weinig oplossing in de maak. Dan maar de easy way “het zit in uwe kop”. Ah ja, bedankt dokter nu kan ik verder en zal ik zeker genezen. Ik kwam uiteindelijk bij dokter botelberghe terecht. Ik richt voor hem nog een standbeeld op. Ik heb tegen niemand zo veel gevloekt, gesakkerd en gezaagd als tegen hem. En elke therapie die hij voorschreef, trok ik in vraag en daarvan wou ik het fijne weten. Toen hij de ziekte eindelijk onder controle kreeg, drukte hij mij op het hart dat ik de voorgeschreven medicatie heel mijn leven zou moeten nemen. Niet dus, ik stopte ermee en een wonder geschiedde: de ziekte bleef weg. Ik heb opstoten gehad van mijn 18de tot mijn 40ste en dan verdween de ziekte. Ik heb dit de danken aan God. Al de tijd die ik doorbracht op de wc, spendeerde ik om met god een klappeke te doen. Soms bleef ik rustig maar heel dikwijls schold ik hem uit. “Waarom doe je me dit aan?”, “Jij bent toch God?”, “Jij geneest toch mensen en je maakt ze toch niet ziek?”, … Ik begreep er niks van. Veel later begreep ik, dat God me heeft genezen. Hij heeft de jongen uit de kerk op mijn pad gestuurd. Hij bracht me tot rust, hij stond steeds aan mijn zijde (soms te dikwijls want weggaan enkel met de vriendinnen lag moeilijk voor hem), hij bleef altijd kalm (niet gemakkelijk met zo’n furie als ik), hij vond alles wat ik deed prima, en hij genoot om samen met mij 24u per dag door te brengen. We aten drie keer per dag samen, we werkten samen, we sliepen samen en we voedden 6 (3+2+1) kinderen op.

De derde periode uit mijn leven dat ik terug tot God bid is in 1997, weeral geplaagd door een k..ziekte, een burnout. Er wordt veel over geschreven maar nog veel meer niet over verstaan. Ik heb een déjà vu en déjà entendu: “het zit in uwe kop” Lap, hier gaan we weer. Dan maar weer beroep doen op God.  Ik reken op God dat hij terug iets of iemand op mijn pad stuurt die me terug op de juiste weg zet. De weg naar Rome, de filosofie van de heuvel. Want dat is het pad dat ik wil bewandelen. En toeval wil, God heeft me die persoon 5 geleden al op mijn pad gestuurd maar ik was blind. En vooral mijn ego stond me in de weg. Dat is dus de tweede keer dat mijn ego te groot is en me de verkeerde kant opstuurt. De tweede keer dat ik word terug gefloten en hopelijk begrijp ik het deze keer dan wel. Hopelijk ga ik eindelijk eens werk maken van wie Ann Heylen echt is, en waarvan Ann Heylen echt blij wordt, en waarvoor Ann Heylen echt een passie heeft en talent. En kan ik eindelijk de behoefte aan zekerheid, de behoefte aan bevestiging en de behoefte aan erkenning en waardering … los laten. Een hele moeillijke opdracht en daarom zorgt God ervoor dat ik enkel kan zitten, nadenken en voelen. Ik heb voor niks anders fut en gelukkig maar anders was ik weer vertrokken op de sneltrein en nu zorgt God ervoor dat ik die sneltrein niet eens kan nemen. Tijd om je verleden op te kuisen, zegt hij en tijd te nemen om eens binnenin jezelf te rade te gaan en opnieuw te leren voelen wat je ziel wil. De laatste drie maanden weet ik niet of ik zo blij was met God zijn beslissing om de fysieke stekker uit te trekken. Hij liet mijn batterij plat gaan en zorgde ervoor dat mijn oplader stuk was. Geen weg terug dus. Enkel tijd om naar mezelf te kijken en ik kan je verzekeren dat dit echt heel eenzaam is.”

NU, vijf jaar later, ben ik zo blij met de beslissing van God. Ik heb mezelf terug gevonden, ik voel terug waarvan ik blij word, ik aanvaard mezelf zoals ik ben, ik heb al mijn oude pijntjes en oud zeer opgekuist, ik voel me vrij, ik voel me emotioneel onafhankelijk. EN god heeft ervoor gezorgd dat ik een steunpilaar had. Iemand die dicht bij me stond. Waartegen ik kon leunen als ik omviel. Die me ook aanvaardde zoals ik was. Die me de ruimte gaf om te groeien en te bloeien. Die mij deed ontwaken. Ik voel me als een lotus bloem opgebloeid vanuit de modder. Een super zware taak maar God heeft ervoor gezorgd dat ik die taak niet alleen moest volbrengen.

Dank je wel God dat je er steeds bent als ik je nodig heb.