Je BENT niet angstig. Je VOELT jezelf angstig.

Je BENT niet wat je denkt. Je bent veel meer dan enkel wat je nu VOELT. Ik wil het vooral graag hebben over angstgevoelens in deze blog. Angstgevoelens zijn alles verwoestend. Als ze opkomen dan voel je je volledig verlamd en ben je niet meer in staat om helder te denken. Voor mezelf zijn angstaanvallen zowat het ergste dat je kan voelen.

Angst is ongelooflijk belangrijk om ons te redden van gevaarlijke situaties. Vroeger was het maar een geluk dat mensen angst ervaarden als ze een leeuw tegen kwamen. Want dat stelde hen in staat om te gaan vluchten en dan nog wel aan een snelheid waarmee ze de olympische spelen met gemak zouden kunnen winnen.

Gelukkig komen wij nog in heel weinig situaties terecht waarin ons leven echt wordt bedreigd. Maar dat weet moeder natuur niet. Dus die angst reflex die onze adrenaline aanwakkert, blijft bestaan. Maar we gebruiken die adrenaline niet om te gaan vluchten, dus worden we extreem onrustig en zouden op den duur de dampkap eraf kloppen, of het vliegenraam in duizend stukken scheuren van extreme innerlijke onrust.

Weet dat angst voorkomt uit gedachten en nog weinig uit reeël gevaarlijke situaties. En gedachten zijn maar gedachten. Ze maken ons het leven zuur omdat we ze een podium geven. We laten ze rustig verder woekeren in onze geest en hebben niet geleerd hoe we ze het zwijgen kunnen opleggen. Maar! Goed nieuws: het zijn maar gedachten dus we kunnen onze gedachten trainen en deze perfect onder controle leren houden.

Een eerste tip is: vervang het woord ZIJN door het woord VOELEN. Zeg: ik VOEL me angstig maar niet in BEN angstig. Door het woordje ZIJN te gebruiken, identificeer je jezelf met angst want je zegt dat je angstig BENT. Dat geeft een veel te sterk signaal in onze hersenen. Als je zegt ik VOEL me angstig dan weet je brein dat het tijdelijk is en dus ook over zal gaan.

Tweede tip: Als je je angst gedachten het zwijgen wil opleggen, moet je ze vervangen door andere hersenverbindingen. En hierbij helpt visualisatie zeer goed. Als je je visualiseert dat je een vatje bent met allerlei eigenschappen en dat enkel op dit moment het gevoel van angst veel plaats inneemt, dan stop je je hersenen met verbindingen te maken met die angst alleen. Gelukkig zijn gedachten perfect opnieuw programmeerbaar. Het vraagt enkel training zoals je jezelf traint met sport.

Derde tip: Visualeer dat je zelf een bus bent en je rijdt. Op het moment van angstgevoelens is de angst de buschauffeur. Maar weet dat er in je bus ook nog blije chauffeurs zitten, grappige, vrolijke, sportieve, dynamische, daadkrachtige enz…. Je praat tegen de angst bus chauffeur en je bedankt hem/haar om even het stuur te hebben genomen maar je vraagt hem/haar om achterin de bus te gaan zitten. Zeg dat je blij bent met hem/haar als reisgezel want dat dat echt nuttig is maar dat je zelf wel een andere buschauffeur zal kiezen. Vecht niet tegen die angst chauffeur. Omarm hem, wens hem welkom, maar vraag beleefd om niet te sturen want dat je twijfelt aan zijn rijkunsten. Visualiseer dat je rondloopt in je bus en op zoek gaat naar die reisgezel die nog fit is om het stuur even over te nemen. Misschien is dat een avontuurlijke reisgezel als je bijvoorbeeld op reis gaat vertrekken en angstig bent voor al het nieuwe dat op je af komt. Vraag je avontuurlijke ik om het stuur even over te nemen en ervoor te zorgen dat je veilig op je bestemming aankomt.

Vierde tip: Als de angst te krachtig is en je vindt dat ze zelfs even niet in je bus mag zitten dan visualiseer je de zware rugzak die je momenteel draagt en beeld je je in dat je daar je angst in steekt. Dan sta je recht en maak je echt de beweging om de rugzak af je rug te laten glijden en die neer te zetten. Je zet dan nadien in je gedachten de rugzak in een hoekje en vraagt beleefd om niet uit de hoek te komen. Als zelfs dat nog onrust geeft dan pak je het nog drastischer aan en dan sta je op. Pak je angst in in een kartonnen zak, ga erna naar buiten en verbrandt op een veilige manier de zak. Zorg er natuurlijk wel voor dat heel je huis of appartement niet mee in de fik staat he. Dat zal zeker niet de bedoeling zijn.

Blijf deze visualisaties trainen zodat in je hersenen nieuwe verbindingen worden gelegd. Je zal zien dat na een tijd de angstaanvallen zullen afnemen en zelfs zullen verdwijnen. Het blijven dan nog maar kleine pogingen om de buschauffeur te worden maar reeds op weg naar vooraan in de bus wordt de angst chauffeur al getackeld door alle andere kandidaat buschauffeurs die sowieso altijd aanwezig zijn in je bus. Je voelt ze niet altijd maar weet dat ze er altijd zijn. Zeg het ook tegen jezelf: ik voel me op dit moment verdrietig maar ik weet dat er ook een blij ik in mezelf schuilt. Ik voel me op dit moment angstig maar ik weet dat er ook een avontuurlijke ik in mezelf schuilt. Ik voel me vandaag futloos maar ik weet dat er in mijn bus ook een daadkrachtige ik mee rijdt.

Vecht dus niet langer tegen je angstgevoelens, wijs ze beleefd naar een niet al te comfortabel zitje in je bus. Misschien eerder een staanplaats zodat je ze snel kan doen vallen door snel met je bus te remmen.