Hoe heb jij de eindejaarsfeesten doorgebracht?

Voor velen zijn eindejaarsfeesten, Kerstmis in het bijzonder, tijd om met familie door te brengen.

Toen mijn vader met pensioen ging, was zijn grote droom om de donkere wintermaanden in zonnigere oorden door te brengen. Zijn zoektocht naar zijn winterplekje startte in Calpe. Toen hij daar de eerste dag voet aan grond zette, was hij al lang beslist. Calpe wordt het niet. Daar zitten enkel oude mensen. Hij was zelf al 66 maar soit.

Mijn vader zag zichzelf niet drie maanden van terrasje naar terrasje keuvelen. EN zijn ondernemersbloed gierde nog jong en fris door zijn aderen. Om mijn verhaal niet te lang te maken, skip ik even de details van hoe hij in Kaapstad verzeilde (is anders een verhaal op zich waard), maar op een dag zette hij voet aan grond in Kaapstad. Via “een toeval” had hij daar een stuk grond kunnen kopen aan de Oceaan, 200km ten noordwesten van Kaapstad. Wat hij daarmee kon aanrichten, was niet helemaal duidelijk. En dat triggerde dus zijn ondernemerszin.

Hij kocht een tentje in de Decathlon, een slaapmatje en trok op ontdekkingstocht naar zijn stuk grond. Het was een stuk strand met duinen. Perfecte plaats voor zijn tentje. Die nacht besliste hij: wat er ook voor nodig is, dit wordt mijn plek.

Bij “toeval” liep hij een Belg tegen het lijf die in de streek al een aantal ontwikkelingen achter de rug had en die dus de klappen van de zweep kende en ook de juiste mensen. 2 jaar later bouwde mijn vader op Draaihoek, zo noemt zijn magische plek, zijn villa, en een lodge met 4 cottages die elk 2 kamers huisvesten. Eind 2004 (toen was hij 71 jaar) reed hij eigenhandig met zijn vrouw af en aan Kaapstad (2uur rijden), met bedden, kasten, stoelen, tafels en richtte hij de hele lodge eigenhandig in.

Met dit project wilde hij iets terugdoen voor het Zuid Afrikaanse land waaraan hij op korte tijd zijn hart was verloren. Met de opbrengst van de lodge ging hij het achterland (3000HA landbouwgrond) in ere herstellen en er dieren een veilige thuishaven bieden. Dus hij liet dat achterland omheinen en zette er elanden, bonte bokken, springbokken, rodehartenbeesten, wilde beesten, gemsbokken enz… in.

Zo fier als een gieter met zijn project verwelkomde hij eind december 2004 voor het eerst zijn kinderen en kleinkinderen. Een jaarlijkse traditie was geboren. Ondertussen vergezellen al achterkleinkinderen onze jaarlijkse familiale uitvaart naar Draaihoek. Ons kerstfeestje duurt twee weken. Twee weken waarin we tijd hebben voor elkaar. De eerste jaren was iedereen nog nieuwsgierig naar wat er zich buiten de grenzen van Draaihoek afspeelde. Maar de laatste jaren zien we dat iedereen eigenlijk geniet van gewoon eens te ZIJN en niks te DOEN. Enkel tijd maken om te luisteren naar elkaars plannen, elkaars uitdagingen. Te lachen en spelletjes te spelen. En natuurlijk ook veel te eten en af en toe eens te proeven van de locale witte en rode druivensapjes 🙂

Bovenop de duinen is er een campsite gebouwd met tenten waar gasten kunnen komen kamperen in de duinen. Het is een prachtige plek. Van daaruit heb je zicht op de machtige oceaan en de uitloop van de cederbergen. En zoals het een gezellige kampeerplek betaamt, is er een mooie kampvuurplek aangelegd.

Op oudejaarsavond trekken we dan met z’n allen en met hebben en houden, hapjes en drankjes naar het grote kampvuur en daar worden dan de grootse plannen gesmeed voor het nieuwe jaar. Hoe later op de avond, hoe grootser de plannen en voornemens worden. Traditiegetrouw eindigen we de avond met een strandwandeling (die altijd veel langer duurt dan toen de heenwandeling :-)) onder de Afrikaanse sterrenhemel die ook op z’n minst magisch kan genoemd worden. Dan komen onder invloed van de nodige KWV’kes (lokale likeur) de filosofen in ons boven en beseffen we hoe nietig we eigenlijk als mens wel zijn.

Ook dit jaar hielden we een rondje voornemens bij het kampvuur. Iedereen moest delen wat zijn/haar voornemens waren voor 2024. Gezonder eten, meer sporten, vroeger gaan slapen, minder op de GSM, minder piekeren, meer genieten, minder alchohol drinken, minder roken (of sommigen zelfs stoppen met roken), meer tijd maken voor elkaar door elke avond minstens een half uur samen te eten zonder GSM, waren de meest voorkomende verlangens.

De meest markante voornemens waarvan iedereen een beetje stil werd, kwamen van onze oudjes.

PAPA: ik verkoop dit jaar mijn Parkinson aan de hoogste bieder (eens een ondernemer altijd een ondernemer) Papa begint veel last te ondervinden van zijn Parkinson en daar wordt hij wat brommig van. Voor een negentig jarige die met zijn hele familie, in de duinen, naast de oceaan rond het kampvuur zit aan het andere eind van de wereld zouden anders vele anderen willen tekenen. Hij bromt dat hij niet meer zo goed te been is en dat hij niet meer tot op het strand geraakt. Maar als we hem dan uitdagen en zeggen: Bompa, volgend jaar 20 jaar Draaihoek, zorg dat je erbij bent he! Dan vinden we hem de volgende dag ……. op het strand. Zelfs tot aan de waterlijn en dat is steil naar beneden, dus niet evident. Het mag gezegd, papa is een taaie doorzetter.

BONNIE: simpel zegt ze. Ik wil gewoon verder gelukkig zijn zoals ik nu al ben. Mooi toch he! Dat was een mooie afsluiter voor ons kampvuur rondje goede voornemens.

Gewoon gelukkig zijn. Dat kwam bij velen binnen. Straf, dat dat ons niet altijd meer lukt. Velen van ons strugglen toch met “gewoon gelukkig zijn”. En zolang in onze buitenwereld alles goed gaat, is dit niet zo moeilijk. Maar zodra er zich een tegenslag voordoet, wordt het een uitdaging.

En m.i. komt dat doordat de toename aan externe prikkels ons zenuwstelsel onder druk zet. Waardoor ons lichaam dat functioneert als transformator van energie begint te haperen. En als onze levensenergie niet meer moeiteloos stroomt dan worden we ziek, of slapen we slecht, of ervaren we veel stress, of voelen we veel innerlijke onrust, of voelen we ons regelmatig futloos, of voelen we een leegte, een onvoldaan gevoel.

En dat kan je veranderen. Je kan ervoor kiezen jouw leven een ommezwaai te geven. Als je terug leert hoe jouw lichaam en jouw brein werkt. Ik heb daar na zelf 7 jaar opleidingen te volgen, mijn eigen methode voor ontwikkeld die ik de MIDLI methode noem. En dit is de afkorting van Mission Driven Living. En het komt erop neer dat ons lichaam bestaat uit drie breinen, ons hoofd (wat we denken), ons hart (wat we voelen) en onze buik (onze acties). En dat deze drie breinen energetisch op elkaar afgestemd dienen te staan om onze energie moeiteloos laten stromen. En als onze energie moeiteloos stroomt, kunnen onze blokkades opgelost worden en voelen we veel gemakkelijker een inwendige vreugde. Een gevoel van geluk en voldaanheid.

Wil jij ook een gelukkiger, energieker, vrolijker, gezonder, zinvoller, stressvrijer 2024 realiseren?

Schrijf je dan in op mijn traingsdag van 7 februari. En dan ga ik je leren hoe je eind 2024 kan voelen : YES I DID IT!