Wie zijn jouw groene vlaggen?

Februari betekent voor mij skimaand. Ik heb het geluk om dit jaar twee keer te zijn gaan skiën.

Een short ski met Elke (die je al kent vanuit mijn vorige Radiant Sannday Stories) en ik ben net terug van een short ski in Kronplatz met mijn petekind en zijn Peter.

Het idee om ons petekind Victor te verwennen met een shortski ontstond toen Victor 18 jaar werd. Dit is ondertussen …… 6 jaar geleden. 😅 Op dat moment hield een burn out mijn lichaam strak in het harnas en het sloot elke fysieke activiteit uit. Maar je ziet, uitstel is geen afstel en zo vertrokken we vorige week woensdag met de slaapbus naar Kronplatz.

We zien elkaar niet dikwijls maar als we samen op schok gaan dan voel je van minuut 1 diezelfde golflengte waarop we alle drie zitten. 4 dagen hebben we samen geskied, gelachen, gepraat over niks en alles, sappige verhalen gedeeld, diepzinnige en oppervlakkige gesprekken gevoerd, elkaar fysiek uitgedaagd, genoten van lekker eten en drinken, naar elkaar geluisterd, onze leuke en minder leuke ervaringen gedeeld,  onze behoeften gecommuniceerd, ..

Kortom, ik had het gevoel dat we er alle drie mochten zijn. Volledig zoals we zijn. Met onze liefdevolle gedachten en met onze angsten. Met wat we kunnen en NU NOG (🤪 zie vorige blog) niet kunnen.

Het enige waartoe ik geen bijdrage heb geleverd, was de planning van de afdalingen. Ik ken mezelf en ik weet dus dat oriëntatie niet mijn sterkste kant is. Dus om te vermijden dat we om 16u30 voor een gesloten lift stonden, heb ik wijselijk ons skiplan overgelaten aan de twee heren.

En tijdens deze vierdaagse skireis, voelde ik heel sterk het belang van een gezonde omgeving waarbinnen je kan functioneren. En hiermee bedoel ik niet enkel de buitenlucht, de natuur, de fysieke bezigheden maar vooral de aard van de mensen waarmee je je omringt.

Mensen die je stimuleren, die je doen groeien, die je aanmoedigen, die bereid zijn om jou helemaal te kennen, die je niet veroordelen, die jou niet hun eigen mening willen opdringen, die je niet willen veranderen. Zulke mensen worden al eens GROENE VLAGGEN genoemd.

Waaraan herken je jouw groene vlaggen?

1. ze vieren jouw overwinningen
2. Ze laten je een kop groter voelen (wat voor mij wel interessant is 😊)
3. Ze respecteren je grenzen
4. Je voelt je energiek in hun bijzijn
5. Ze luisteren naar jou zonder oordeel
6. Je kan bij hen helemaal jezelf zijn
7. Ze geven jou een veilig gevoel
8. Je moet bij hen je woorden niet wikken en wegen
9. Ze steunen jou in je doelen
10. Je mag “ja” en “nee” antwoorden op hun hulpvragen
11. Ze voelen zich niet aangevallen als je een andere mening hebt
12. Ze geven jou het gevoel dat je helemaal ok bent zoals je bent
13. Je moet je bij hen niet “beter” voor doen dan je je voelt
14. Je voelt volledig ok om hen je kwetsbaarheid te tonen

In het beste geval zijn je vader en je moeder jouw belangrijkste groene vlaggen. De praktijk wijst uit dat dit voor weinig mensen geldt. Dat is jammer maar begrijpelijk. Onze ouders komen niet uit een cultuur van zelfontwikkeling en groei. Dus je kan het hen niet kwalijk nemen. Ze struggelen nog te veel met hun eigen beperkende gedachten om er volledig voor hun kinderen te kunnen zijn.

Maar het is wél heel belangrijk om jezelf te omringen met voldoende groene vlaggen.

Wie zijn jouw groene vlaggen?

Als coach en trainer ben ik voor mijn klanten 1 van die groene vlaggen. Zeker als we aan ons leven een kwart draai  willen geven, is de nabijheid van een groene vlag onontbeerlijk. Zij of hij zorgt voor het veilige gevoel waarbinnen je jezelf kan ontplooien. En deze veilige omgeving heb je als kind misschien gemist?

Mis jij ook een groene vlag in jouw omgeving? Kom dan kennis maken met mij. Klik hier op deze link en we gaan samen op pad.