Hoe hoger je vliegt

Stijg op

Als ik achteruit kijk, dan zie ik de weg die ik heb afgelegd om hier te geraken. Eerlijk? Het is soms heel heftig. De weg start met “loslaten”: mensen, omgevingen, werk, relaties, gedachten, overtuigingen, gevoelens….. Pff, wat een roller coaster.

Want plots zie je in dat wie je denkt dat je bent, dat dat helemaal niet klopt. (Om heel eerlijk te zijn: als mijn lichaam er niet de brui aan had gegeven, had ik het nog niet begrepen denk ik. 🤪) Mijn gedachtes waren enkel een illusie. Een illusie waar anderen je probeerden van te overtuigen en waarin ik met twee voeten ingestapt ben. Dat inzicht op zich is eigenlijk heel pijnlijk.

Maar dan komt het goede nieuws: je begint te voelen dat je veel MEER bent dan dat je dacht. Je hebt jezelf klein gehouden. Voor vele redenen. En wat vooral niet helpt: ik ben een Vlaming. Gekend voor zijn bescheidenheid. Dit is dikke bull shit lieve mensen. Een Vlaming heeft de neiging om zich heel klein te maken. Zie maar in de topsport. We hebben op een bepaald moment de beste voetbalploeg en toch kunnen we niet winnen. Bescheidenheid wordt bij ons gezien als “positief” en het tegenovergestelde van “opscheppen, je groter maken dan je bent, hoog van de toren blazen, lucht verkopen, je beter voelen dan anderen, ….”

Dit is vrijwel de grootste leugen die ik de laatste periode heb ontdekt. In het algemeen is een Vlaming niet bescheiden. Een Vlaming denkt gemakkelijk dat anderen het beter weten, beter kunnen, …. Dus wij leiden onder het algemeen collectief trauma dat we ons onderdanig opstellen en onszelf klein houden. We durven dus niet roepen wat we goed kunnen. Bescheidenheid is een term waarachter een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen schuil gaat.

Toen ik eens aan mijn kinderen zei: ik kan goed schrijven. Zeiden ze met drie in koor: “mama, bescheidenheid siert. Beetje dimmen aub. Zo goed kan je dat nu ook weer niet he. Je hebt amper 200 lezers voor jouw zondagse verhaal”. Zo zijn wij opgevoed lieve mensen.

Als we als kind durfde zeggen waarin we goed waren, werden we door onze ouders terecht gewezen. En dan verschieten we ervan dat we een laag zelfbeeld hebben, weinig zelfvertrouwen, dat we niet meer weten wat we goed kunnen, en dat we zelf niet meer voelen waarvan we blij worden.

Deze spiraal moet doorbroken worden. Iedereen heeft talenten. Het wordt hoog tijd dat we die terug boven toveren en activeren. Straf, daar heb ik nu net mijn missie van gemaakt. Ik wil zo veel mogelijk mensen terug in hun kracht zetten. Niks bescheidenheid. Helemaal kunnen voelen: dit ben ik en dat kan ik goed. Punt uit. Zo is het , zo is het altijd geweest en het wordt enkel nog beter. Voila.

Geen enkele nieuwe klant kan antwoorden op de vragen:
1. Wat kan ik goed?
2. Wat doe ik graag?
3. Waarvan word ik blij?

Erg, niet? Even een voor de hand liggend mopje: heb je die vragen al eens aan een Nederlander gesteld? 😜

Waarom heb ik dus “maar” 200 lezers voor mijn verhaal? Niet omdat ik vind dat ik niet goed kan schrijven. Want eerlijk gezegd, vind ik echt elk verhaal nog steeds waardevol. Maar omdat ik niet DURF te zeggen: lieve mensen, hallo aandacht aandacht. Ik kan goed schrijven. Mijn verhalen zijn top. En het is een cadeautje voor je ziel. Elke zondagmorgen om 7u AM valt het helemaal gratis in jouw mailbox.

Je kan dan zeker begrijpen dat ik super blij ben dat uitgever Paris Books 44 van mijn verhalen zal bundelen in een boek. Ze zijn nu met de laatste taal correcties bezig en dan mag ik verder de vormgeving uitwerken. Het zit al helemaal in mijn hoofd. Enkel nog iemand vinden die het digitaal kan uitwerken. Dus moest je iemand kennen? Shoot. Ik verwacht de uitgave van mijn boek rond 5 Oktober. Toevallig mijn verjaardag? Of bestaat toeval niet?

Die inzichten in wie je werkelijk bent (nadat je bent los gekomen van wie je denkt dat je zou moeten zijn) kan je maar krijgen als je uitzoomt uit je leven. En dat wordt echt fysiek duidelijk als je gaat vliegen. Ik heb het geluk gehad om met mijn buren te mogen mee vliegen met Jo. Een hobby piloot die een passie heeft voor alles wat met vliegen te maken heeft. Het is al zalig om een dagje te vertoeven met iemand die bruist van energie omdat hij zijn passie mag delen met ons. Laat staan de prachtige zichten die je mag ervaren als je eens vanuit een hoogte naar “de wereld” mag kijken.

Mijn buurman Gilles heeft ook een passie voor alles wat er zich in de lucht afspeelt. Hij heeft de route gemaakt. We zijn opgestegen (grappig he dat woord) in Deurne, richting Lier, dan de Rupel en de Schelde gevolgd, dan richting kust, over Knokke en Zeeland, Westerschelde, Doel, haven van Antwerpen, Antwerpen centrum. Om dan te landen terug in Deurne.

Ik kan jullie onmogelijk laten voelen wat het met je doet als je letterlijk OPSTIJGT. Je zoomt fysiek letterlijk uit en je voelt fysiek dat de wereld steeds kleiner wordt. Al snel kan je geen mensen meer “zien”, nadien herken je geen auto’s meer. Je ziet enkel nog grotere gehelen. Vooral water oppervlakten. Dan besef je maar hoe nietig de mens is in het grotere geheel. Wij zijn heel ons leven bezig met “iemand” te worden. Die we dan dikwijls niet zijn. We willen iemand worden die door onze omgeving wordt gezien en gerespecteerd en erkend. En in dat streven, verliezen we onszelf.

Als je dan zo hoog boven de aarde hangt, besef je plots. Hoe onnozel is dit? Hoe totaal onbelangrijk is dit? Je beseft dat je enkel in het nu, vandaag, stappen kan zetten die goed voelen om zo automatisch te worden wie je bedoeld bent te zijn. Oei, dat klinkt moeilijk. Besef ik nu.

Simpeler gezegd, LEEF gewoon. Maak elke dag bewust keuzes waarvan je voelt: yes, hier word ik blij van. Het geheel van al die keuzes leidt je automatisch naar je meest energieke, gezonde, vrije, blije, vreugdevolle leven. Stop met jezelf eerst een beeld te vormen van hoe jouw leven er idealiter zou moeten uitzien. Om dan te streven dit te bereiken. Want de kans bestaat dat je dit niet bereikt omdat wat jij voor ogen hebt helemaal niet past bij wie je bent. Het zou ook kunnen dat je dan wél aankomt op de plek die je dacht dat een ideale leven zou zijn, en dat je dan beseft: straf, ik voel me helemaal niet zo blij. Hoe kan dat nu?

Ik vat dit samen als volgt: je leeft in de verkeerde volgorde.

1. Je wil iets HEBBEN?
2. Dus ga je iets DOEN om dit te bereiken.
Wat heeft dit als gevolg? Onderweg raak je jezelf kwijt.
3. Je voelt geen enkele verbinding meer met wie je BENT.
Je voelt je leeg, futloos.

Een veel duurzamere manier van leven, gaat in de omgekeerde volgorde:

1. Voel eerst wie je BENT
2. Van hieruit DOE je. Dit noem ik geïnspireerde acties. Ze zijn niet geforceerd, afgedwongen. Ze komen spontaan, inuïtief, moeiteloos.
3. Vanuit deze spontane acties, HEB je dan vanalles. Niet enkel geld. Maar ook vreugde, een gezondheid, energie, een vrij gevoel, voldoening, innerlijke rust ….
4. Dan komt de kers op de taart. Je hebt hier allemaal zodanig veel van (overvloed) dat je in de fase komt van GEVEN, DELEN.

En deze laatste fase hebben we nodig. Want deze fase verbindt ons met onze onuitputtelijke bron van energie. Als je op deze manier leeft, kan je onmogelijk leeg geraken of uitgeput.

Voel jij je soms leeg? Uitgeput? Moedeloos? Futloos? Passief? De kans is dan groot dat je nog niet goed weet wie je bent waardoor je nog geen verbinding hebt met jezelf.

Start vandaag nog met stap 1. Gebruik hiervoor mijn ebooks die ik gratis voor jou ter beschikking stel. Ga ermee aan de slag. De klok tikt en het stopt niet. Wacht niet langer. Begin er gewoon aan.

Wil je graag iemand naast je die je steunt, aanmoedigt, jouw beperkende gedachten helpt transformeren, je op je pad kan houden, in jou gelooft? Kom dan kennis maken. Ik heb nog enkele plaatskes vrij voor individuele coaching. Voel je de roep? Om terug zielsgelukkig te worden? Ik ben er al klaar voor. Jij ook?