Als iedereen naar links wijst, en ik voel: het is naar rechts

De wereld is niet wat het lijkt

Vorige week schreef ik over mijn bezoek aan de tentoonstelling van Panamarenko. Heb je dit verhaal gemist? Klik hier.  Eigenlijk stond heel mijn weekend in het teken van kunst. Zondag waaide het nog steeds hard aan zee en ipv tegen de wind in te beuken, fietsten we met enkele fietscollega’s de tentuinstellingsroute. Het is een fietstocht van 20 km langs tuinen die beelden en andere kunstwerken tentoon stelden. Samengevat: 14 locaties, 400 kunstwerken, 60 kunstenaars.Prachtig initiatief. En het kon op veel enthousiasme rekenen.

Ook ik was verrast. En wederom merkte ik dat de boodschap achter kunstwerken mij meer raakt dan het kunstwerk op zich. En uiteraard treffen kunstwerken die mijn levensvisie raken, mij het hardst.
Zo kon ik vooral de kunstwerken van Brecht Bossuyt appreciëren, die elkeen een boodschap uitdragen die voor mij klopt. Ik zou hierover nog 6 zondagse verhalen kunnen schrijven. Maar ik pikte er 1 uit die voor mij voelde: wel, hierover wil ik vandaag schrijven.

Dit kunstwerk (zie mijn facebook pagina voor meer fotos’), beeldt precies mezelf (in mannelijke versie dan 😜) uit drie jaar geleden. Ik was min of meer hersteld van mijn burn out maar toch voelde mijn lichaam: je bent er bijna maar nog niet helemaal. Heel mijn lichaam wees naar “energie” en “spiritualiteit” en heel mijn brein wees naar “ratio, logica, wetenschap, nuchterheid, twee voeten op de grond. En een hele tijd voelde ik een conflict tussen beide.

Tot op de dag dat ik “per toeval” in een internationale Kundalini Yoga opleiding in Oostenrijk terecht kwam (hierover heb ik vroeger al geschreven) Na die week voelde ik: hier is iets geshift in mijn lichaam maar wat is het? De internationale jaaropleiding, waar ik drie vervolmakingsopleidingen aan heb gekoppeld, moesten me inzicht en duidelijkheid geven. Ik heb inderdaad heel veel geleerd. Over het lichaam, over ons brein, over bewustzijn, over energie, over frequenties enz…

En weet je wat het toppunt is? Na jarenlang studeren en oefenen kwam ik tot de conclusie: er is in de realiteit geen conflict. Het conflict tussen spiritualiteit en realiteit is een illusie. Dat bestaat niet. De samenleving waarin we leven heeft dit conflict ergens gecreëerd maar dat klopt niet.

Onze energie huishouding is pure wetenschap. En spiritualiteit is een beoefening gebaseerd op inzichten uit de kwantumfysica, neurowetenschappen en epigenetica. Dus dat “spiritualiteit” zweverig is, is een verhaaltje. Het is een illusie. Het klopt helemaal niet. Het is een techniek waarmee je op zoek gaat naar betekenis, verbinding en zingeving in het leven. En vanuit die verbinding wordt dan je energetisch vermogen gemaximaliseerd. En vanuit die maximalisatie wordt het zelfhelende vermogen van je lichaam geactiveerd.

Het enige wat je nodig hebt om je energie huishouding op te krikken, is dat je jezelf ervoor openstelt om te leren voelen. Soms hoor ik: ik geloof daar niet in. Maar dat is het net. Je hoeft het niet te geloven. Je moet het voelen. En dan hoor ik ook vaak: ja maar als ik het niet begrijp, dan kan ik me er niet voor openstellen. En dan vraag ik: begrijp jij iets van een GSM? Je tikt een aantal cijfers in en je hoort iemand aan de andere kant van de wereld spreken. Begrijp jij dat? En toch gebruik je je GSM. Waarom? Omdat je je ervoor openstelt om het uit te testen en te ervaren.

Spiritualiteit is net hetzelfde. Je moet het ervaren en voelen. En om te kunnen voelen, heb je contact met je lichaam nodig. En hier wringt het schoentje. Velen onder ons (waarvan ik er 1 was) kunnen niet voelen. Ze voelen hun lichaam niet aan. Erger nog: ze negeren hun lichaam. 

Dus dit conflict tussen “spiritualiteit” en “ratio” is een conflict in je lichaam tussen je gedachten en je gevoelens. Tussen denken en voelen. De weerstand die je dan voelt tegen “spiritualiteit” is de weerstand die je voelt in je lichaam tegen je gevoelens. Waarom?

Omdat wij hebben geleerd om gevoelens te labelen in twee categorieën: 1. Goede gevoelens 2. Slechte gevoelens En zolang we geloven dat we elk gevoel moeten categoriseren in 1 van die twee categorieën beweegt ons lichaam in die dualiteit en die angst voor de categorie “slechte” gevoelens.

Maar lieve mensen. Er bestaan geen slechte gevoelens. Er bestaan enkel gevoelens met een hogere frequentie (het ene uiterste van de schaal) die onze energie huishouding opkrikken. En er bestaan gevoelens met een lagere frequentie (het andere uiterste van de schaal) die onze energiehuishouding beperken. En alles ertussenin. That’s it. Niet meer of niet minder.

Gevoelens van angst, schaamte, schuld zijn gevoelens met een eerder lagere frequentie. Gevoelens van liefde, vrijheid, harmonie, bijvoorbeeld zijn gevoelens van een eerder hogere frequentie. En waar draait het nu om in persoonlijke ontwikkeling?:

1. Dat we bereid zijn om elk gevoel toe te laten
2. Dat we stoppen met elk gevoel te labelen als goed of slecht. En in het laatste geval: daar willen we vanaf
3. Dat we radicaal eerlijk kunnen zijn met onszelf
4. Dat we de volledige verantwoordelijkheid van elk gevoel bij onszelf zoeken. Ik bedoel niet de “schuld” of “de oorzaak”. Ik bedoel: we hebben de volledige verantwoordelijkheid en de volledige vrijheid om elke dag zelf onze eigen keuzes te maken.
5. Dat we dus elke dag kunnen kiezen om gevoelens van lagere frequentie te transformeren naar hogere frequentie.
6. Dat we niet van een bepaald gevoel vanaf moeten geraken. Maar dat we enkel de frequentie van het gevoel moeten verhogen.

Goed Nieuws! Dit kan. Dit is mogelijk. Deze kennis is al meer dan 4000 jaar oud. Jammer genoeg is deze kennis een beetje onder het stof geraakt in de Westerse “moderne” beschaving. Maar het komt terug. En dit is broodnodig. De ziektecijfers liegen er niet om. En kijk je wat meer naar het oosten? Dan merk je dat daar de wereld al in brand staat.

Dus lieve mensen. Het moet anders. En het kan anders. Wat er nu aan ons wordt gevaagd is: verruim het vakje waarbinnen je kijkt naar de wereld. Vervang je bril. Schakel je gevoelens in. Werk samen met je lichaam. Leer terug voelen wat je lichaam je zegt. Verbind terug je gedachten, je gevoelens en je acties en verhoog de frequentie ervan. Zo kom je in je kracht te staan. En zo kan je vanuit je kracht ook je omgeving mee nemen op een transformatiereis.

Want lieve mensen. Als we allemaal in onze kracht staan dan voelen we die innerlijke vrede. En vanuit innerlijke vrede kan wereldvrede ontstaan. En is dat nu niet wat jij wenst? Voor jezelf? Voor je omgeving? Voor je kinderen? Voor je kleinkinderen?

Doe je dan mee? Straal je mee? Wijs jij niet meer naar buiten? Maar naar binnen? Zoek je ook eerst de vrede in jezelf? Wil jij ook die stap nemen? Naar meer energie, meer harmonie, meer rust, meer liefde, meer vrijheid, een betere gezondheid? Kom dan eens kennis maken. Ik begeleid je graag op jouw reis.

P.S.: Met dank aan Brecht Bossuyt voor de inspiratie dankzij zijn kunstwerken. Ik vond zijn kunstwerken een streling van mijn ziel.