Ben jij een ster of een planeet?

Joepijee, je bent er weer bij. Fijn dat ik je weer mag inspireren.

Als je mijn verhalen al een tijdje volgt, dan kan je al wel raden waarover ik vandaag heb geschreven?
Juist, mijn wandel vakantie met de wandering ladies afgelopen week.

Ilse en Liesbeth zijn de oprichters van het reisbureau “Wandering Ladies”. Het verhaal dat zij uitdragen gaat trouwens veel verder dan “reisbureau”.

4 jaar geleden popte bij hen het idee op om vrouwen samen te brengen voor een vierdaagse wandelvakantie in Andalusië. En zoals elk schitterend idee ontstond dit idee heel spontaan, ergens stoemelings tussen pot en pint. Bijna als per toeval. Gewoon, van het één kwam het ander.

Hun liefde voor de streek, hun talenten om mensen samen te brengen, te verbinden, te organiseren, te gidsen, te enthousiasmeren, hun zin voor avontuur en het ondernemerschap werden het geheime recept van hun succesformule “wandering ladies”.

De ingrediënten van hun aanbod zijn:
– vrouwen (dat is natuurlijk steeds bingo)
– 20.000 stappen
– avontuur
– verbinding
– ongekend programma
– verwondering
– lokale producten
– Andalusie
– lekker eten en drinken
– unieke locaties
– ver weg van toerisme
– afwisseling
– uitdaging maar toch haalbaar
– verrassing

Dus elke vrouw die zich tot deze ingrediënten aangetrokken voelt, is een potentiële wandering lady.
Mijn zus en nog drie andere vriendinnen passen volledig in dit plaatje. En gelukzak dat ik ben, nodigden ze me uit om hen te vergezellen. Als je me een beetje kent, weet je dat ik al volmondig “JA” antwoordde vooraleer mijn zus de kans had gekregen haar volledige vraag te stellen.

Zo vertrokken we afgelopen woensdag richting Malaga met als reisdoel: wanderen (=wandelen + verwonderen) in en rond Granada met nog 10 andere vrouwen. Aangezien ik de laatste jaren veel tijd “alleen” doorbreng, geef ik eerlijk toe dat 4 dagen met 17 vrouwen onderweg zijn, me even onzeker maakte.  Ga ik die drukte (je begrijpt wat ik bedoel zeker?) wel goed verteren?

Maar die twijfels smolten als sneeuw voor de zon bij de eerste kennismaking. Weeral een bewijs dat het samenbrengen van gelijkgestemden onvermijdelijk werkt. De voornamen werden ter plekke onmiddellijk ingeoefend. Eens in de bus leek het of ik die vrouwen al jaren kende.

Ik ga jullie niet beschrijven wat we allemaal hebben gedaan, bezocht, geproefd want dan verbrod ik het verrassingseffect voor alle wandering ladies die nog vertrekken.

Ilse en Liesbeth kiezen er bewust voor om geen programma te delen om het verwonderingseffect te maximaliseren. Dat vind ik geniaal gevonden. Zeker als je op pad gaat met 17 vrouwen.😉 Als je inschrijft, weet je dat je elke dag 20.000 stappen zet in de bergen dus dat een goede basisconditie vereist is. Punt. Met die informatie moet je het stellen. Je kiest dus bewust voor het onzekere, het avontuur en je kiest ervoor om in je vertrouwen te stappen. Dat is voor vele vrouwen geen gemakkelijke keuze. Want als je hiervoor kiest, laat je je perfectionisme, je controlegedrag, je afvinken van to do lijstjes, best thuis.

Ik verzeker je dat als je ook ooit inschrijft voor een ervaring bij de wandering ladies dat je maar 1 woord nodig hebt en dat is “WAUW”.

Je valt van de ene verbazing in de andere en zo verteren 20.000 pittige stappen door berg en dal easy peasy. Als om 7u de wekker afloopt, laat je met plezier je ogen op je kopkussen liggen. En smeer je met volle goesting die stijve benen voor een derde keer in.

Ik realiseer me nu dat ik de inleiding om tot de clou van dit verhaal te komen, weer een beetje gestretcht heb. Sorry hiervoor. Ik leer het moeilijk af. Om dan nu naadloos over te schakelen op de essentie.

Na een prachtige (dit woord is ver underrated) dagtocht met vergezichten die je de adem benemen, dacht (en droomde ik er stilletjes van)  ik dat er tot slot nog een diner zou volgen op de top van een berg onder de sterrenhemel. Dat was wel zo maar wat bleek? Dat er op die top, in the middle of nowhere, een privé sterrenwacht geïnstalleerd stond.

Dus letterlijk tussen hemel en aarde stonden we met z’n 17’en, ieder van ons sprakeloos, de 1 al wat onwenniger dan de ander onze emoties al dan niet toe te laten. Voor mij persoonlijk voelde die ervaring om als lichaam tussen hemel en aarde te staan, heel ontroerend.

Ik voelde in elke vezel van mijn lichaam: dit zijn wij. Lichamen die zich bevinden tussen hemel en aarde en die dus de frequenties van de kosmos verbinden met deze van de aarde. Ik voelde hoe nietig we zijn in heel het kosmisch verhaal. En dit in schril contrast met ons ego doel om op aarde zo belangrijk mogelijk te zijn. Alle puzzelstukken vielen op hun plaats. Mijn lichaam voelde: dit klopt. Ik kan met geen woorden beschrijven hoe harmonieus dit gevoel zorgde voor die innerlijke rust. Een soort glans waarmee mijn binnenkant werd opgepoetst.

Ik verwijderde me even van de groep om deze bijna buitenaardse ervaring volledig toe te laten. Is dit wat ze noemen een spirituele ervaring? Een kundalini activatie?  Ik weet het niet. Ik wil er geen begrip op plakken. Ik wil gewoon die ervaring vasthouden. Rondom mij zag ik sommigen ook een traantje wegpinken. Oef, ik ben niet de enige die dit spektakel zo intens beleef.

Deze ervaring werd nog eens versterkt door de maan die in haar volle glorie aan een heldere hemel stond te stralen. Tot groot ongenoegen van de sterrenwachters. Want zij zijn gefocust op de sterren en door de volle maan kan je de sterren minder goed waarnemen.

We werden getrakteerd op de zeer deskundige uitleg van Mateo (wat “gewijd aan GOD betekent” :-)). Maar ondanks zijn goed voorbereide presentatie blijft de kosmos voor mij toch vooral iets dat je precies met je gewone brein niet kan vatten. Het is zoiets gigantisch. Zoiets allesomvattend en tegelijkertijd ongrijpbaar. De passie waarmee hij vertelde, deed hem stralen waardoor hij nog knapper werd dan hij al was. Ja, Spanjaarden hebben toch dat vuur in hun. Het was voor hem dan ook niet moeilijk om de aandacht van 17 gecharmeerde vrouwen vast te houden.

Wat mij eeuwig zal bijblijven is: Hij legde het verschil uit tussen sterren en planeten. Ik vertaal het hier in mijn eigen woorden.

Een ster straalt eigen licht uit. Ze zijn de lichtbronnen van het heelal. Onze zon is bijvoorbeeld een ster.

Een planeet daarentegen straalt geen eigen licht uit maar weerkaatst enkel het licht van de ster. Ze draaien rond de ster heen. Zo is de aarde een planeet en draait rond de zon.

Ik hoorde deze uitleg en de titel van mijn verhaal zag het daglicht.

Want zo het in het heelal gaat, zo gaat het ook op aarde. Mensen zijn gemaakt om lichtbronnen te zijn. Onze lichamen stralen licht uit en trekken licht aan. Tenminste als ons lichaam in het algemeen en ons zenuwstelsel in het bijzonder niet bevuild is geraakt ergens onderweg tussen onze geboorte en nu. Ons lichaam is een apparaat dat frequenties transformeert zoals een radio. Ik heb er vroeger al over geschreven.

Als we een zuiver zenuwstelstel hebben en we transformeren de frequenties die bij onze energetische blauwdruk horen dan zenden we prachtige, harmonieuze muziek uit. Muziek zonder ruis. Muziek die past bij wie we zijn. Muziek die zo zuiver is dat ze anderen raken. En oplichten.

Dan stralen we en vervullen we onze “ster” allures. Niet om in de belangstelling te staan. Niet om op te vallen. Niet om anderen kleiner te maken. Neen, puur omdat we er dan anderen mee kunnen verlichten. Als ster kunnen we anderen mee optillen. Kunnen we anderen ook in hun grootsheid laten staan.

Hoe kan je een ster herkennen?
– Ze doen wat ze graag doen.
– Ze zetten hun talenten in voor het grotere geheel ten dienste van hun medemens.
– Ze zijn niet bezig met “aanzien” of  uiterlijke schijn
– Ze schijnen gewoon hun licht. Zonder geroep en getier. Gewoon door hun aanwezigheid
– Ze staan in hun kracht en blijven maximaal verbonden met hun lichtbron.
– Ze laten zich niet van de wijs brengen. Ze vervolgen gewoon hun pad.
– Ze volgen hun hart.
– Ze leven met passie.
– Je voelt dat ze een leven leiden waarvoor ze elke dag uit huun bed springen.
– Ze werken “hard” zonder hard te werken

Herken je jezelf hierin?
Dan ben jij ook die ster die de aarde broodnodig heeft om mee te helpen iedereen terug op te liften die ergens onderweg haar/zijn licht is verloren. En die een planeet geworden is. Iemand die iemand anders nodig heeft om verlicht te geraken. Iemand die aandacht, erkenning, veiligheid, geborgenheid, aanzien, materie nodig heeft van buiten zichzelf om “iemand” te zijn. Planeten plukken hun licht van anderen. Terwijl wij allemaal “ster” allures hebben. We hebben allemaal dat licht in ons. We moeten het enkel activeren.

En dat is nodig want vanuit ons licht staan we in onze creatie kracht. Dit wil zeggen dat we bijdragen vanuit onze ware essentie. Waarom is dat nodig? Als je aan het creëeren bent, heb je geen tijd meer vrij voor ongezonde competitiedrang, voor afgunst, voor jaloezie, voor manipulatie, voor controlegedrag, voor gezaag en geklaag.

Als je in jouw creatie kracht staat, dan voel je die innerlijke vrede. En vanuit innerlijke vrede kan dan weer wereldvrede ontstaan. Dus hoe mooi is dat? Dat we hierin kunnen blijven geloven. Dat wereldvrede echt wel bij onszelf kan starten. We hoeven echt geen wereldleider te zijn om bij te dragen aan wereldvrede.

Ilse en Liesbeth zijn overduidelijke sterren. Ze staan duidelijk in hun creatie kracht. Ze stralen. En als deelnemer voel je dat. Je reist vier dagen tussen hemel en aarde (letterlijk en figuurlijk) en in de groep ontstaat er een cohesie. Een gevoel van verbondenheid. Een gevoel van erbij te horen. Waardoor er automatisch harmonie en vrede in de groep voelbaar is. Dit is zo helend voor je zenuwstelsel.

Ik vroeg Ilse of ik mocht schrijven over de sterrenwacht. Ze gaf haar akkoord zolang ik ze maar geen “sterallures” zou aanpraten. Sorry Ilse, dat laatste kon ik je niet beloven. Want dat is nu eenmaal de definitie van een ster: iemand die verbonden is met zijn/haar talenten, deze ten dienste stelt van het grotere geheel, en zo zijn/haar bijdrage levert aan het verlichten (=lichter maken) van onze wereld.

Bedankt voor deze super fijne ervaring en ik raad potentiële wandering ladies aan: spring in dit avontuur. Je zenuwstelsel heeft een onderhoudsbeurt gekregen. Je gaat met een warmer en opener hart terug naar huis. Samen met twee stijve benen 🙂 Gewoon doen.

Wil jij ook de stap zetten van planeet naar ster? Voel jij dat jouw licht nog niet voor 100% kan stralen? Voel je dat er nog iets stremt in je leven. Dat je precies nog ergens vast zit? Dat je energie nog niet voluit kan stromen?

En voel je dat de tijd rijp is om ook de sprong te wagen? Om die laatste blokkades te doorbreken? En voel je de roep om jouw reis naar jouw sterallures met mij samen af te leggen? Aarzel dan niet. Je weet me dan vast te vinden.