HONJOK

Op het moment dat jij dit verhaal leest, ben ik aan het wandelen in en rond Granada. Met mijn zus en vier vriendinnen. Niet alleen dus. Een opluchting voor mijn kinderen die vrezen dat ik een eenzaat ga worden. Want ze ervaren dat ik hoe langer hoe liever mijn tijd “alleen” doorbreng. En of algoritmes ook al je gedachten kunnen lezen, wandelde het woord “HONJOK” dat deel van mijn hersenen binnen dat mij aan het schrijven zet.

HONJOK is een Koreaans woord voor Honjo= alleen en JOK=stam

Een stam van 1 dus.
Het woord dateert van 2017 en is onstaan in Zuid Korea. Toevallig de plaats waar de Kung Fu helden is opgenomen. Ondanks het feit dat ik geen TV heb, heb ik dit programma toch bekeken. De wegen van Google zijn ondoorgrondelijk.

HONJOK is het bewust tijdelijk of blijvend alleen leven. Vijf jaar geleden voelde ik die innerlijke drang. Wat ik ook deed om niet naar die innerlijke stem te luisteren, de stem werd steeds helderder en krachtiger. Die stem kwam van diep en wilde me laten geloven: Het volgende deel van je leven dien je “alleen” af te leggen. Ik ging in complete weerstand. Ik had bang voor die stem die me dwong om te kiezen voor een leven “alleen”. Maar wat ik ook deed, de stem was er elke dag. En het voelde alsof de innerlijke druk zo hoog werd dat ik er niet aan kon ontsnappen.

De weerstand heb ik een jaar kunnen volhouden. Maar toen bezweek ik. Ik luisterde naar mijn innerlijke stem. Ik beëindigde mijn relatie en ging alleen verder. Het is de moeilijkste en meest pijnlijke beslissing die ik ooit heb genomen. Je intuïtie durven volgen, tegen het geborgen en veilige gevoel van een relatie in, is best een zeer pittige stap. Vooral omdat mijn rationele brein geen enkel argument kon vinden om de relatie te stoppen. En toch. Toch bleef mijn zielenenergie maar aandringen. Het heeft meer dan 2 jaar geduurd eer ik terug innerlijke rust kon vinden. Nu, vier jaar later, begrijp ik het eindelijk. HONJOK: een stam van 1. Wat heeft het me tot hiertoe gebracht?

Het wakkert je gevoel van onafhankelijkheid en vrijheid aan. Het geeft je de mogelijkheid om je autonoom te ontwikkelen. Het biedt tijd om te investeren in je innerlijke leven, om je basis te verstevigen. Het geeft je de kans om los te komen van de behoefte om erbij te horen, fysiek gezien dan. Want als je die behoefte los kan laten, voel je dat je van nature al verbonden bent met iedereen. Alleen zijn (hierover heb ik vroeger al een verhaal geschreven), is enkel een fysieke kwestie. Want energetisch bestaat deze staat niet. We zijn allemaal 1 en verbonden. Hoe meer je verbonden bent met je kern, hoe sterker je gaat voelen dat dit klopt. En dat dat niet zo maar een spirituele of zweverige zin is die nergens opslaat.

De tijd dat je “alleen” bent, kan je gebruiken om bewustere keuzes te leren maken. Keuzes die van binnenuit geinspireerd zijn. Om deze geinspireerde acties te voelen, heb je tijd nodig om stil te zijn, om niets te doen, om enkel te “zijn”. Als je geen druk of invloed van je omgeving voelt, krijg je de ruimte om te leren ervaren wat jou blij maakt, wat jouw kernwaarden zijn, wat je nodig hebt.

Het komt erop neer dat je leert vrienden worden met jezelf. Je kan je nooit eenzaam voelen als je beste vriend jezelf is. Want die heb je dan altijd bij. Je hebt altijd de persoon bij die kan kiezen wat voor jou het beste is, die jou beschermt, die voor jou de grenzen trekt, die je kan troosten, die compassievol kan zijn als je van jezelf vindt dat je iets niet goed hebt gedaan, die je kan doen lachen.

Nog een voordeel om jezelf tot best vriend te maken, is dat je geen teleurstellingen meer voelt. Want je stelt geen verwachtingen naar anderen. Je verwacht niet meer dat anderen je begrijpen, van je houden, je waarderen, je erkennen, je een goed gevoel geven, … Je geeft het aan jezelf.

Wil dit zeggen dat je eenzaat dient te worden? Neen, integendeel. Een mens heeft evenveel behoefte aan autonomie dan aan verbinding. Het kom erop neer om je te verbinden vanuit je autonomie en niet vanuit je behoeftigheid aan aandacht, liefde, waardering, erkenning enz… Je hoort er pas echt bij als je alleen durft te staan. Je gevoel van erbij te horen, komt niet door jezelf aan te passen maar juist door jezelf te blijven. Er écht bij horen, gebeurt op het moment dat je jezelf kan en mag zijn. Je kan pas het gevoel hebben er écht bij te horen als je je authentieke, niet-perfecte zelf aan de wereld durft te laten zien. En dat lukt pas als in de mate waarin je jezelf accepteert. Je gevoel van er bij te horen kan nooit groter zijn dan de mate waarin je je accepteert.

Als je het gevoel wil hebben om er echt bij te horen, dan moet je de moed hebben om de wildernis in te gaan van onzekerheid, kwetsbaarheid en kritiek. Want die wildernis is daar waar je alleen staat, waar je bent als je tussen mensen staat die anders denken dan jij, als je in een groep zit die je niet accepteert zoals je bent.

En dat heb ik écht gevoeld. En voel ik nog. De keuze om mezelf spiritueel te ontwikkelen heeft ervoor gezorgd dat ik inderdaad de wildernis ben in gegaan van oordeel, veroordeling, afkeuring, afwijzing. Tot zelfs negeren toe.

Dankzij de efficiënte energetische oefeningen uit de Kundalini Yoga opleiding die ik drie jaar heb gevolgd, heb ik mezelf in deze wildernis een stabiliteit weten te ontwikkelen. Ik heb leren aanvaarden dat iedereen mag staan waar hij/zij staat. En dat oordelen en veroordelingen niks zeggen over mezelf maar enkel over de ander. En dat dat allemaal ok is. Afwijzing en veroordeling beïnvloeden op dit moment niet meer mijn eigen energie. 

Gelukkig maar. Want zolang de mening van anderen je eigen energie aantast, kan je nooit in je maximale energetische potentieel gaan staan. En dat heb je nodig om jouw unieke bijdrage te kunnen leveren aan het geheel. Dit groeitraject heb ik afgelegd en ik raad het iedereen aan.

Het is geen gemakkelijke keuze maar deze keuze brengt heel veel. Het brengt je een veel diepere dimensie van geluk. Het brengt je namelijk innerlijke vrede. Wil jij ook graag los komen van de nood aan aanvaarding, erkenning, waardering van anderen? Wil jij ook graag los komen van de behoefte om erbij te horen? Dat kan. Ik kan je leren hoe je dat doet. Heb je zin in dit groei traject dat je innerlijke rust en vrede zal brengen?

Dan wil ik je hier heel graag bij begeleiden. Er is maar 1 voorwaarde voor dit traject: ben je bereid om los te laten wat je denkt te weten? En ben je klaar om te kiezen voor het niet-weten en voor het ervaren? Ook al voelt dat onzeker en oncomfortabel aan?

Dan kunnen we samen op pad vertrekken.