There is a way through every block

Ik heb het geluk dat ik elk weekend naar mijn vakantieverblijf aan de kust kan gaan. Deze gewoonte is erin geslopen tijdens mijn burn out periode. Ik moest noodgedwongen mijn sociale agenda drastisch reduceren.

Ik heb het misschien een beetje te drastisch gedaan want als je dikwijls “neen sorry, ik ben niet vrij” (ik durfde toen nog niet te zeggen dat ik het eigenlijk gewoon niet aankon) antwoordt op een uitnodiging voor een etentje, een drink, een feestje, een verjaardag, …. dan stoppen de mensen met je uit te nodigen. 🙂

Dat vergemakkelijkt natuurlijk de transformatie van de blokkade “ik kan toch weer niet zeggen dat ik niet kan komen he, ze zijn zo lief om mij uit te nodigen en dan zeg ik weer nee” -> schuldgevoel, schuldgevoel, schuldgevoel…

Ondertussen heb ik zo veel innerlijk werk gedaan dat ik zonder “schuldgevoel” durf te kiezen voor mijn noden en behoeften. Maar deze blokkade overwinnen, was gene simpele.

Tijdens mijn burn out periode kon ik werkelijk geen enkele sociale activiteit aan. Toen ik voor de zoveelste keer weer eens pastte voor een etentje met de vriendinnen, werd mijn zus echt boos. Ze zei: “ann, je kan toch ook wel eens moeite doen he. Als je ziet wat je vriendinnen allemaal voor jou hebben gedaan toen Paul is gestorven.” Ik voelde een rake klap in mijn gezicht. Niks slecht over mijn zus. Want ze is een schatje en we zijn twee handen op 1 buik. Ik neem ze ook niks kwalijk. Maar dat bewijst enkel maar hoe weinig jouw omgeving kent van “burn-out”. Gelukkig maar voor hen.

Het ding is dat ik mijn hele leven voor iedereen zodanig veel moeite had gedaan en bovendien mezelf ook nog wegcijferde dat ik er ziek van ben geworden en dat al mijn levensenergie uit mijn lijf was gerukt.

De eerste stap naar genezing is dan drastisch leren kiezen voor jezelf, grenzen leren stellen, durven neen zeggen zonder het gevoel te hebben dat je iemand teleur stelt of dat je tekort schiet. Dat is een zware dobber als pleasegedrag je valkuil is.

Onder impuls van mijn psychologe definieerde ze “drastisch” redelijk drastisch namelijk je zegt overal “neen” tegen. Zolang je jezelf nog niet genoeg kent om te weten waar je grenzen liggen en waarvan je blij wordt en wat jou leeg zuigt, zeg je gewoon overal “neen” tegen. Gaandeweg kan je dan de touwtjes vieren. Duidelijkere instructies kan je niet krijgen, denk ik.

Dus zei ik tegen alle weekend activiteiten “neen” en maakte ik er een gewoonte van om naar zee te gaan.

Ondanks de ook duidelijke richtlijn om multi tasken uit mijn leven te bannen, blijft die drang naar efficiënt tijdgebruik steeds een deel van mezelf. Vandaar dat ik als meditatietechniek graag Celestial Communication gebruik. Hierover heb ik al in een vorige blogpost geschreven.

Die periode las ik heel veel en volgde ik over vanalles en nog wat workshops, masterclasses, opleidingen, cursussen, …. Tegen sociale activiteiten zei ik radicaal “neen”, tegen de zoveelste masterclass “there is a way through every block” zei ik radicaal “ja”.

Zo kreeg ik inzicht in alle beperkende gedachten die mij blokkeerden in het ontwikkelen van de beste versie van mezelf. Lees, meer energieke, zinvollere, vrijere versie van mezelf. Later leerde ik in een basiscursus hoe je brein te werk gaat, dat zelfs al doe je niets, dat dan je hersenactiviteit met 25% van al je energie gaat lopen. Dus zoeken naar de energie besparende knop in je gedachten, is cruciaal. En daar was werk aan bij mij. Ik zat continu in mijn hoofd: wat als…, wat gaan de mensen ervan denken als…, dat kan ik toch niet maken als …., dat lukt me nooit…, die kan dat maar ik niet…., ik heb daar geen tijd voor…, ik moet toch sterk zijn…., en ga zo maar door.

Als ik er nu op terug kijk, begrijp ik natuurlijk volledig waarom ik enkel van mijn bed naar de zetel kon geraken en als ik een goede dag had, ook dezelfde weg terug.

Na 2 jaar therapie werd me duidelijk wat mijn beperkende gedachten waren:

1. Ik verdien het niet ->ik ben het waard
2. Ik stel teleur. Ik schiet tekort -> Ik ben goed genoeg zoals ik ben
3. Ik moet geven. Ik moet zorgen voor -> Ik mag ontvangen. Ik mag hulp vragen
4. Ik moet sterk zijn -> Ik mag het moeilijk hebben
5. Enkel resultaat telt. Je best doen is niet genoeg -> Je kan alleen maar je best doen. Dat verdient ook al een 10/10
6. Het gaat met niet lukken. Ik heb faalangst -> Ik vertrouw op mezelf
7. Ik moet pleasen, iedereen tevreden houden -> Ik mag voor mezelf kiezen
8. Ik ben oneerlijk, ik ben een bedriegster -> ik mag kiezen voor zelfliefde

Inzicht is al fantastisch maar het is nog maar het begin. Dan komt het echte werk.

Namelijk, je brein herprogrammeren. Nieuwe neurale paden aanleggen. En als je 50 jaar jezelf hebt wijs gemaakt dat je het niet waard bent, kan ik je verzekeren dat 1 positieve affirmatie niet helpt om je brein te doen geloven dat je het wel waard bent. Hiervoor heb je herhaling, herhaling, herhaling nodig. Commitment, doorzetting en discipline. Niet bepaald termen waarvan je blij wordt. Maar het is het enige pad naar volledige genezing.

Ik zocht dan naar methode’s om affirmeren toch nog leuk te maken. En dat vond ik in schelpen zoeken op het strand. Ik begon met het oprapen van couteaux. Mensen met kinderen die een bloemenwinkel maken op strand kennen zeker deze betaalvorm. Je betaalt de bloemen met couteaux. Leuke gedachte eigenlijk dat je met gemak en plezier zomaar geld opraapt in een periode waarin werken om geld te verdienen totaal niet lukte.

Elke wandeling zocht ik couteaux en bij elke vondst bukte ik me en herhaalde ik een affirmatie. Je kan al wel raden dat 8 beperkende gedachten herprogrammeren, kilo’s couteaux hebben opgeleverd. Tot grote vreugde van vele nichten en neven en ondertussen mijn kleinkinderen. Mijn keuken staat er vol van.

Maar deze techniek werkt uitstekend. Je raapt letterlijk en figuurlijk een puzzelstuk op dat je nodig hebt om de beste (energiekere, vreugdevollere, liefhebbende, zinvollere, gezondere) versie van jezelf in elkaar te puzzelen. En de echte volledige doorbraak komt er als je dat laatste puzzelstukje hebt opgeraapt. Sorry misschien voor het moeilijke nieuws: maar je levensenergie gaat pas volledig stromen en komt pas volledig in flow als je AL je puzzelstukken hebt opgeraapt en getransformeerd. Dus halverwege stoppen, is geen optie. Je moet volhouden.

Het leuke ervan is, ik heb mijn schelpencollectie uitgebreid en de regio van het strand voor de deur naar andere kusten van de noordzee. Zo ging mijn affirmatie schelpentocht van couteaux naar scheermesjes, koffiebonen (die we in Zoutelande gingen zoeken), haaientanden (die je best in zeebrugge vindt), wenteltrapjes, kokkels, venusschelpen, tapijtschelp, muiltje, nonnetje……. Fantastische namen toch he. Vooral “nonnetje”. Het is een schelp waarvan beide kleppen zo goed als steeds aan elkaar blijven hangen. Het verwijst naar nonnen die je in het straatbeeld ook steeds per twee spot. :-).

Blijkbaar inspireerde mijn tocht door mijn persoonlijke blokkades mijn buurjongens. Want ook zij geraakten begeesterd door de schelpen op het strand. We zijn zo zelf eens na een stormwind nog ‘s avonds na ons werk naar de kust gereden omdat Gill had gelezen dat er koffieboontjes zouden aangespoeld zijn.

De transformatie van al mijn beperkende gedachten heeft me zoveel moeite gekost, dat ik zin had om er kunstwerkjes van te maken. De creatieve geesten van Bart en Gill hebben mij geïnspireerd met de realisatie hiervan. Mijn appartement hangt nu vol met kunstwerkjes gemaakt van de transformatie van mijn beperkende gedachten. Ik ben er zo blij mee dat enkel deze kunstwerken bewonderen me reeds bakken energie geeft. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost maar het is elk schelpje waard.

Nog een klein detail: wandelen, bukken en strekken, frisse buitenlucht, tellen, en tot slot op een creatieve manier je harde werk verwerken tot iets moois, zijn vele vliegen in 1 klap. En daar verheugt mijn efficiënt kantje zich dan weer op.

Heb jij al zicht op je beperkende gedachten? Op je blinde vlekken? Gedachten die je klein houden, bang maken, tegenhouden om te gaan staan voor wie je bent? Uit ondervinding weet ik er alles over. Ik heb gevoeld wat het met je lichaam doet en met je levensenergie. Kies jij er ook voor om komaf te maken met deze gedachten die je hebt aangenomen als zijnde waar? En die ervoor zorgen dat je elke dag met moeite je bed uit kan. Kom dan kennis maken. Stuur me via jump@annheylen.be een mailtje en we gaan samen onderzoeken welke schelpen jij nog dient op te rapen.