Een eerbetoon aan Jane Goodall: elke druppel telt.

Zoals jullie wellicht weten heb ik geen TV. Al 16 jaar niet meer. Ik heb het nog geen enkele dag gemist. Want zelfs zonder TV ontgaat het nieuws betreffende het overlijden van Jane Goodall me niet. Zoals ik ook al eerder heb verteld, ik kies bewust elke minuut van mijn dag. Waaraan wil ik aandacht besteden en waaraan niet. Ik heb geleerd een strenge poortwachter te worden voor het behoud en het opladen van mijn energie.

Wil dit zeggen dat ik steeds met een volle batterij rondloop? Nope. In mijn enthousiasme en gedrevenheid om mee mijn schouders te zetten onder een vreedzamere wereld die bij onszelf begint, verlies ik mezelf wel eens en ga ik over mijn grenzen. En dan trekt mijn lichaam aan de alarmbel en legt het me voor enkele tijd rust op. Wat dus deze week is gebeurd. Maar hierover gaat dit verhaal niet.

Ik wil vooral een eerbetoon brengen aan Jane Goodall. Nu ze is overleden, komt haar bijdrage nog eens extra in het nieuws. Zo gaat dat dikwijls. En wat me in elke post die ik over haar heb gezien enorm raakte was haar gedrevenheid. Haar wil om haar bijdrage te leveren aan een betere connectie tussen mens en natuur (dier).

Ze is overleden op haar 91ste in een hotelkamer tijdens een tourneé waarin ze als een race tegen de klok haar stem wilde laten horen. Hoe graaf is dat! Ze zei het letterlijk: “I am running out of time. That’s why I am still working harder and travelling 300 days per year what I hate”

Samengevat wilde Jane een boodschap van hoop brengen. Ze herhaalde dat ieder van ons telt. Ze zegt dat we ons al gewone sterveling vaak hulpeloos voelen. We denken vaak: Wie ben ik? Tussen 8 Miljard mensen. Welk verschil kan ik maken? Maar ze benadrukt dat we zo niet mogen denken. Ieder van ons telt. Ieder van ons kan het verschil maken. Het is niet omdat we ons hulpeloos voelen, dat we machteloos zijn.

Wat ze zo mooi zegt: elke druppel telt. Samen vormen we de oceaan.

Ik herken dit gevoel. Bij mezelf maar ook in mijn praktijk. Want als je met energielekken te maken krijgt, dan is dit vaak omdat je niet verbonden niet met wie je in de kern bent. Dit betekent dat je niet doet waar je het meeste om geeft. Er ontbreekt vaak de WHY in je leven.

WAAROM doe ik wat ik doe. En dat is super belangrijk. Want als die WAAROM ingevuld geraakt, opent dit je hart. En bij het openen van je hart gaat jouw lichaamsfrequentie de hoogte in. En wat je uitstraalt, trek je aan. Dus hoe meer je vanuit licht en liefde leeft, hoe meer je licht en liefde aantrekt. En hoe meer je donkerte kan helpen transformeren. Er is maar 1 gedachte die ons belemmert en die is: “pffff, wat maakt het uit, wie ben ik?”

Heel vaak ga ik dus met klanten op zoek naar hun WAAROM. Die vinden we vrij snel. Maar dan komen die gedachten: wie ben ik?, wat maakt het uit?, welk verschil kan ik maken? mijn bijdrage is een druppel op een hete plaat. Met als resultaat: we doen niks. We zetten geen stappen. We durven niet in ons licht gaan staan. En dat benoemt Jane juist als “apathie is het grootste gevaar voor onze toekomst”.

Dus lieve lezer,
ik roep je op om eens te onderzoeken bij jezelf: Waar ga jij van aan? Wat vind jij dat er in de wereld mag verbeteren? Wat zijn jouw talenten? En ja, die heb je. Iedereen heeft die. Ook jij. Welke bijdrage lever jij? Zonder oordeel of deze bijdrage nu groot of klein is. ELKE bijdrage telt. Ook die van jou.

Laten we er samen een “betere” wereld van maken. En deze beweging start als we er durven in te geloven dat onze bijdrage telt.

Jij kan het! Ik geloof in jou.