Het verhaal van het kniekussen 😉

Vorige week zaterdag was de lentezon al goed voelbaar. Toen ik op de weerapp zag dat het zaterdag en zondag wel cava weer ging worden, gevolgd door weer een koude, regenachtige week dan dacht ik spontaan aan een uitspraak van wijlen weerman en volksheld Armand Pien: “met een beetje geluk valt de zomer dit jaar in een weekend” 😅

Datzelfde gevoel bekroop me de laatste weken en omdat ik voor het geluk geboren ben, vielen de eerste zonnestralen dit jaar ook recht in een weekend. Gelukzakken zijn we. 🤨

Zonnestralen betekenen voor mij mijn stalen ros van onder het stof vandaan halen en opsnuiven hoe de wereld, of toch ten minste de bewoners uit de rupelstreek of de kuststreek ontwaken uit hun winterslaap. En zij die gezegend zijn met een tuin, vindt je dan zonder twijfel terug, gehurkt op hun knieën, ondersteund door zo’n rubberen, regenboog kleurig vierkant kniekussen. De ene al mindfuller dan de andere want zij weten even goed als ik dat het onkruid dat ze aan het wieden zijn, er volgende week opnieuw staat. 😁

Ik denk dat dat de reden is waarom dit kniekussen in schreeuwerige regenboogkleuren is gemaakt.  Omdat je het wekelijks nodig hebt en je het dus snel terugvindt in de sowieso overvolle garage of het tuinkot waarin veel te veel fietsen samen met een grasmachine al dan niet met geduld naast en op elkaar worden gepropt.

Voelen jullie mijn opluchting toen ik drie jaar geleden mijn huis heb ingeruild voor een appartement en een camper? 😊

En zo komen we naadloos bij het onderwerp van vandaag: onkruid wieden. Want zo zie je maar dat alles twee kanten heeft. Ook de lente. Langs de ene kant ontspruit er overal nieuw leven en langs de andere kant is het nodig om onkruid te wieden zodat het nieuwe leven niet belemmerd wordt en kan uitgroeien in zijn/haar volle glorie zoals het bedoeld is.

De bloemen van “keukenhof“, waar ik vorige week op bezoek was, hebben geen last van “onkruid”. Zodra het onkruid nog maar denkt om de kop boven het maaiveld te steken, is het al een kopje kleiner gemaakt. Want de bloemen mogen niet gehinderd worden in hun volle glorie. Het resultaat trekt dan ook jaarlijks wereldwijd meer dan 1,4 Miljoen bezoekers. Om maar te zeggen, dat een tuin in volle glorie, super aantrekkelijk is.

Ik vind het mateloos boeiend hoe wij mensen sommige gewassen als onkruid hebben bestempeld en anderen dan niet (niet letterlijk maar figuurlijk 🤪). Want dat is de definitie van onkruid. Onkruid zijn ongewenste plant(en) tussen gekweekte gewassen. In principe kan dus elke plantensoort als onkruid worden beschouwd. Want er is geen biologische definitie van onkruid. Onkruid is wat wij dus zelf als ongewenst beschouwen.

En eens we voor onszelf hebben uitgemaakt, ‘dit is onkruid’ dan offeren we ettelijke uurtjes van onze vrije tijd op om onkruid liefst met wortel en al uit te trekken in de hoop dat het de week erna er niet terug staat. Waarom? Omdat we dan van oordeel zijn dat “mooiere” gewassen zoals bloemen of ons net ingezaaid gras, niet overwoekerd geraken en meer kans krijgen om in hun volle glorie te groeien en bloeien. 

Persoonlijk groeien of jezelf persoonlijk ontwikkelen, kan je vergelijken met groeien en bloeien en tegelijkertijd onkruid wieden. Elke mens wil graag zijn volledige potentieel leven. Dat is ons instinct. We zijn bedoeld om de bloem te worden die we in de wortel zijn.

In dit groeiproces voelen we dan weerstand, angst, onzekerheid, wantrouwen. We definiëren voor onszelf welk gedrag, welke gevoelens, welke gedachten ons belemmeren om volledig te kunnen uitgroeien tot wie we werkelijk zijn. (wat is mijn “onkruid”?) Die definitie is voor iedereen anders en subjectief. En dan proberen we deze belemmerende acties, gevoelens, gedachtes op te ruimen. En als we ons “onkruid” met wortel en al willen uittrekken dan betekent dit dat we deze blokkades dienen te transformeren.

En met transformeren bedoel ik: de energie die vastzit in die negatieve spiraal los maken zodat we die energie positief en constructief kunnen gebruiken voor onze verdere groei en bloei. In ons “onkruid” zit heel wat energie dat verloren gaat. En hierin verschillen we van de botanische tuin. Je hoeft je eigen onkruid niet uit te trekken, niet te bestrijden van buitenaf. Het is een proces dat je langs de binnenkant in gang zet.

En dat is dus zoals al gezegd een subjectief proces. Want in theorie zijn alle gevoelens gewoon gevoelens en mogen die er allemaal gewoon zijn. Ook als het om angst gaat bijvoorbeeld. We zouden het kunnen leren aanvaarden als gewoon een gevoel, zonder het te bestempelen als ‘slecht’. En het straffe van al is. Als we erin slagen , elk gevoel te aanvaarden zoals het is, zonder weerstand, zonder oordeel dat het slecht is en dat we er vanaf moeten, dan wordt de transformatie al automatisch in gezet. Dus als mensen vragen ‘hoe doe je dat dan concreet? Je blokkades van binnenuit opruimen? Dan is stap 1: aanvaarding. Een volledig stappenplan, vindt je terug op mijn website via mijn ebooks die je gratis kan downloaden.

Als ik aan mensen uitleg dat ik leer hoe je een leven kan creëeren waarvoor je elke dag uit je bed springt, dan krijg ik soms te horen: “Is dat nodig?” “Een gewoon, cava leven is toch ook al meer dan genoeg?”. Natuurlijk! Wij zijn allemaal vrije mensen. Wij mogen gelukkig zélf kiezen welk leven we graag willen leiden.

Dat zie je ook aan de verschillende tuinen van mensen. Bij sommigen is geen sprietje onkruid te zien en is hun tuin een echte pelouse met prachtige bloemenperken errond. Bij anderen komt het zo nauw niet en storen zij zich niet aan hier en daar wat onkruid. Dat is beide prima.

Erger is: dat sommige mensen zich wél storen aan dat onkruid maar niet de moed hebben, noch de zin, noch de tijd willen vrijmaken, noch de moeite willen doen om het onkruid te wieden. Ze maken zichzelf dan wijs dat wat onkruid geen kwaad kan, maar als ze echt helemaal eerlijk zijn met zichzelf, zouden ze toch een bloemenborder à la keukenhof verkiezen. Elke keer als ze dan uit het raam kijken, voelen ze toch een lichte teleurstelling. 

En dat gevoel van teleurstelling resulteert in een burn-out, bore-out, depressie, angst, fysieke pijntjes. Binnenin voelen we tot wie we echt in staat zijn te worden. Maar we kunnen precies de moed niet vinden om te doen wat nodig is om onze volledige potentie tot zijn recht te laten komen.

Hoe zou het zijn als we toch die moed vonden? Hoe zou de wereld er kunnen uitzien als we allemaal de moed hebben om van onze tuin een “keukenhof” te maken? Als we allemaal in onze volledige kracht gaan staan? Bevrijd van angsten, onzekerheid, onvrije gevoelens, wantrouwen, fysieke klachten, oververmoeidheid, innerlijke onrust, niet gerealiseerde verwachtingen?

Hiertoe wil ik graag mijn steentje bijdragen. Ik wil jullie graag motiveren, inspireren, verduidelijken, uitleggen, de moed inspreken, aanmoedigen om van jullie leven een leven te maken waarvoor je elke dag uit jullie bed springen.

Ik wil jullie laten voelen, hoe het voelt om bevrijd te zijn van dat onkruid waardoor je niet kan schitteren in je volle glorie. Ik wil jullie enthousiasme aanwakkeren voor jullie eigen meest stralende leven. En ik wil jullie door jullie blokkades heen helpen.

Want deze blokkades zorgen ervoor dat je vastgeklampt zit aan dat cava leven waarmee je eigenlijk als je echt heel eerlijk bent met jezelf, toch niet helemaal tevreden bent.

Voel je de roep om de brug over te steken van je CAVA leven naar een leven waarvoor je elke dag uit je bed springt?
Hoe kan ik je helpen?

1. Op mijn website vindt je  9 gratis e-books waarmee je zelf aan de slag kan gaan.
2. Ik geef lezingen over de wetenschap achter een leven waarvoor je elke dag uit je bed springt
3. Ik geef 1 op 1 coachings voor een persoonlijk duwtje in de rug.

Wacht niet tot morgen, wat je vandaag al kan doen. De klok tikt. Neem vandaag nog actie en laat je door mij inspireren. Hele kleine stapjes zijn ook al stapjes. Waar wil jij heen?