Werk jij nog hard?

Fijn dat ik je weer mag inspireren.

In het weekend fiets ik mee met een fietsclub. Na de rit wordt er dan nog nagepraat op café. Ik fiets in groep 6. Dit is de traagste groep. Wat maakt dat het “napraten” nooit over het fietsen gaat. Onze gemiddeldes, vermogens en trapfrequenties zijn niet zo indrukwekkend en gelukkig is het ook dat niet wat mijn fiets collega’s interesseren. Er wordt nagepraat over “het leven”. En dat vind ik fijn.

Dit weekend vroeg iemand mij: werk jij nog hard?

Normaal is dit een vraag waar je “ja” of “nee” zou op kunnen antwoorden. Maar dat kon ik niet. In de plaats hiervan stelde ik twee nieuwe vragen (goede vragen stellen is 1 van mijn talenten 😜):

1. Wat vind jij “werken”?

Hij kon hier niet direct op antwoorden. Daarom hielp ik hem eventjes:
– Aanzie jij werken als de tijd waarvoor je betaald krijgt?

Dan is het antwoord “nee”. Want ik bied veel te veel gratis aan. Toen mijn zoon mijn herwerkte site nakeek, zei hij: “mama, op de welkomst pagina staat al zes keer het woordje gratis”. “Als je alles gratis gaat aanbieden, dan zullen wij geen ruzie meer moeten maken over de erfenis”: grapte hij. Deze opmerking kreeg ik ook van mijn website bouwer Bruno en ondertussen mijn engel bewaarder. Hij vroeg zich af hoe ik hem ging kunnen betalen als ik alles gratis aanbied. “En dat voor iemand die een master diploma T.E.W. heeft behaald?”: fronste hij bedenkelijk zijn wenkbrauwen.

Eventjes tussendoor: ben je toe aan een nieuwe website? Dan kan ik je Bruno heel erg aanraden. Hij is op en top eerlijk en recht door zee. Hij heeft een arendsoog. Heeft elk détail gezien. Zijn directe communicatiestijl laat geen ruimte voor twijfel. Ondertussen is Bruno meer dan mijn websitebouwer. Hij is mijn klankbord, mijn kritisch oog, mijn mannelijke nuchterheid. Hij heeft ook het manuscript van mijn boek (dat in Oktober uitkomt trouwens) haarfijn nagelezen. Want naast websites bouwen, is taal zijn tweede natuur. Dank je wel Bruno voor je steun en je vertrouwen. En nu terug naar de orde van de dag.

Mijn zoon vervolgde zijn feedback: Bovendien betekent “gratis” voor veel mensen “waardeloos”. Dus dat moet je wijzigen.

Ik heb het nog niet gewijzigd. Waarom? Omdat ik nog vast zit in het idee dat mentaal en emotioneel  welzijn een fundamentele  prioriteit is en dat iedereen hier toegang toe moet krijgen. Ik weet dat dat een beperkende gedachte is, maar je ziet. Ook ik dien nog af te rekenen met mijn eigen verhaaltjes die ik zodanig dikwijls herhaal in mijn hoofd dat ik ze begin te geloven. En dit noem ik patronen. Met dit patroon “sluit niemand uit” dien ik dus nog te breken op professioneel vlak.

– aanzie jij werken ook als:
Mijn zondagse verhalen schrijven?
Mijn website actualiseren?
Mijn e-books actualiseren?
Mijn webinars voorbereiden en geven?
Vragen van mensen beantwoorden?
Mijn boek finaliseren?
Mijn social media voeden?
Mezelf voeden met inspiratieteksten?
Mezelf bijscholen?
Mijn eigen zenuwstelsel ontlasten? (do what you preach),

Dan werk ik zo’n 12 uur op een dag. De andere 4 zijn voor mijn kinderen, kleinkinderen, ouders, vriendinnen en sporten.

Is dat “hard werken”? Voor mij voelt dat niet zo.

2. Wat vind jij “hard” werken?

Hierop kon hij ook geen antwoord vinden. Kan jij hierop antwoorden? Wat is jouw definitie van iemand die “hard” werkt? Ik ben echt eens benieuwd. Je mag het met me delen via reply op deze mail. Of via mijn social media kanalen.

“Hard werken” in de zin van niet afgeven, doorgaan, duwen, trekken, de lat steeds hoger leggen, hogerop klimmen, het werk altijd als prioriteit zien, is geen kernwaarde lieve mensen. Het is een patroon. En als je hiermee je hart vervult, prima. Doorzetten is best wel een mooie kwaliteit. Maar als succes behalen op zich een drijfveer is, dan is doorzetten een valkuil (geloof in mij, ik ben er zelf in getrapt). Succes behalen is prima en is leuk en is fijn als resultaat van je harde werken. Maar succes willen behalen, is vaak een noodkreet om gezien en gehoord te worden. en komt van een onvervuld verlangen.

Ik krijg regelmatig klanten over de vloer die als kernwaarde stellen: hard werken, ambitie, leiding geven, … En als ik hen dan vraag: Vind je dat leuk? Krijg je daar energie van? Spring je daar elke morgen voor uit je bed? Dan krijg ik geen antwoord. Ah nee, anders zouden ze geen klant worden. Ze lopen tegen een burn out aan of zijn er al in gesukkeld (ik spreek uit ervaring lieve mensen). Maar ze blijven gaan, want ze zijn geen opgevers. Ze zijn volhouders. Dat hun lichaam er de brui aan geeft, wordt niet gezien, niet gehoord. Want dat is een teken van zwakte.

Lieve mensen, doorprik nu eens deze illusie dat “hard” werken wil zeggen dat je er bijna moet van neervallen. Als je lichaam “nee” zegt, dan is het gedaan met werken sowieso. Zelfs niet een beetje werken. Dan is het thuis aan de zetel gekluisterd liggen. Is dat een leuk leven?

Dat kan toch niet de bedoeling zijn.

“Hard” werken in de zin van vele uren bezig zijn met je werk, moet in de eerste plaats leuk zijn. Je moet er energie van krijgen. Je moet er elke dag voor uit je bed willen springen. Je moet er voldoening van krijgen.

Als ik vraag: “krijg je voldoening” van je werk? Dan krijg ik vaak het antwoord: ja, ik verdien goed mijn kost. En met dat geld kan ik dan leuke dingen doen. Ontspannen. Op reis gaan. Lekker gaan eten. En dat vind ik zeer belangrijk.

Dit is toch de omgekeerde wereld. Als je “hard werken” ziet als veel geld verdienen waarmee je jezelf dan kan ontspannen dan garandeer ik je dat je vroeg of laat futloos, zinloos rondloopt. Je kan onmogelijk het energieverlies van een 40+ uren week goed maken met het uitgeven van je zuur verdiende geld aan gaan eten, spullen kopen, op reis gaan, een groter huis kopen, een mooiere auto kopen, ….

Maar lieve mensen, het is niet OF OF. Het kan ook EN EN zijn. Je kan EN leuk werken EN goed je kost verdienen. Als je tenminste geen patroon hebt: “ik bied alles gratis aan want ik vind dat iedereen recht heeft op mentaal welzijn”.

Die brave man dacht een simpele vraag te stellen, waarop hij een ja of een nee verwachtte, bestelde zijn vierde pint want hij wilde precies het een en ander doorspoelen. 🤪

Hij rondde het gesprek snel af door te zeggen: ah, je werk is dan eerder jouw hobby?

Ik antwoordde: JA

Tegenwoordig hebben ze er een woord voor: Wobby= je hobby is je werk

Ik ben blij dat ik een Wobby heb. En hoe zit het bij jou? Hoe voelt jouw werk aan? Spring je er elke dag voor uit je bed? Of voel je je eerder uitgeput van al dat “hard” werken? Kijk dan eens welk onvervuld verlangen er onder dat “hard” werken ligt. Wil je hiervoor een klankbord? Neem dan contact op dan gaan we er samen mee aan de slag. Zodat “hard” werken terug leuk is.