Help, ik voel me eenzaam

Fijn dat je er weer bij bent en je de tijd vrijmaakt om je door mij te laten inspireren.

Elk jaar organiseert de VRT in de vorm van de warmste week een solidariteitsactie. Dit jaar stond deze in het teken van “eenzaamheid”. Ruim 5.600 acties hebben bijna 9 miljoen EURO ingezameld. Een gigantisch bedrag. En dat bevestigt alleen maar dat “eenzaamheid” een thema is waarmee vele mensen zich kunnen “verbinden” (grappige woordspeling😉)

En dat klopt. Bijna de helft van de Vlamingen voelt zich regelmatig eenzaam. Ze beschrijven het als een leeg gevoel in de maag.

Zelf, heb ik me ook jaren eenzaam gevoeld en begreep ik niet waarvan het kwam. Want ik was liefdevol omringd door familie, vrienden, buren, collega’s. Dat intrigeerde mij. Hoe kon ik me eenzaam voelen? Ik was toch niet alleen?

En toen dan ook nog mijn lichaam “nee” zei, kon ik niet anders dan op zoek te gaan naar mezelf. Een proces naar binnen toe. In het begin heel lastig kan ik getuigen. Maar halleluja! Ondertussen heeft deze zoektocht zijn vruchten afgeworpen. Straffer nog. Ik leef nu zonder levenspartner, dus ik “ben” alleen, maar ik voel me veel minder eenzaam dan vroeger. Ik ben nog nooit zo dikwijls “alleen” geweest maar ik voel me amper nog “eenzaam”. Meer nog, ik geniet ervan om alleen te zijn.

Dus “EENZAAM ZIJN” en “ALLEEN ZIJN” zijn blijkbaar niet met elkaar verbonden.

En ik hoor het ook regelmatig in mijn praktijk. Klanten voelen zich eenzaam en zijn toch “goed” omringd.

Sinds ik het energetische pad bewandel en ik dus heb geleerd dat ons lichaam functioneert als een transformator van energie, heb ik geleerd en nadien mogen ervaren dat jouw energie vlotjes stroomt als wat je denkt, wat je voelt en wat je doet energetisch op elkaar zijn afgestemd.

“Energetisch op elkaar zijn afgestemd”: betekent: dat onze gedachten en onze acties in lijn liggen met onze gevoelens. En daar wringt het schoentje.

We kunnen heel goed denken en doen. Maar onze ouders, onze maatschappij, onze cultuur, hebben ons niet geleerd om bij ons gevoel te blijven. Want iedereen van ons kon super goed voelen als we zijn geboren. Elke baby is volledig afgestemd op zijn/haar gevoel.

Maar spijtig genoeg zijn we die vaardigheid kwijt geraakt onder weg. Beetje bij beetje worden kinderen afgeleerd om te rekenen op hun gevoel. Waarom? Omdat ouders zelf nooit hebben geleerd hoe ze hun gevoelens moeten processen.

Gevoelens zet een energie in beweging (= e-motie= energy in motion) Denk maar aan boosheid, angst, verdriet, geluk, enz… Als die energie zich niet naar buiten kan bewegen omdat kinderen bijvoorbeeld wordt aangeleerd dat boos zijn niet flink is, dan gaat die energie terug naar binnen in het lichaam en zet zich daar ergens vast op 1 of andere cel(en).

Dat voelt zeer onprettig aan. Dus een kind leert al snel dat “gevoelens lastig zijn” en zal er alles aan beginnen doen om niet (meer) te willen voelen.

Hieruit vloeien dan al de coping mechanismen (= mechanismen die gevoelens vermijden en omzeilen)  voort zoals pleasen, dwangmatig controleren, zichzelf bewijzen, niet nee kunnen zeggen, niet voor zichzelf kunnen opkomen, zichzelf wegcijferen, eeuwigdurende to do lijstjes,  enz…

En zo komt het dat kinderen stilaan vervreemd geraken van hun gevoel. Eerst WILLEN ze niet meer voelen, nadien KUNNEN ze niet meer voelen. Maar ons gevoel is ons kompas. Met ons gevoel kunnen we richting geven aan ons leven. Ons gevoel verbindt ons met ons authentieke zelf. Ons gevoel zegt ons wat voor ons klopt en wat niet. Ik hoor regelmatig klanten zeggen: ik doe het wel, maar het voelt niet goed. OF: het is tegen mijn gevoel maar ik doe het toch want anders stel ik mijn ouders teleur bijvoorbeeld.

Op het moment dat je vervreemd geraakt van je gevoel, voel je die eenzaamheid. Die leegte in je buik. Eenzaamheid heeft niks te maken met “alleen” zijn. Het heeft te maken met “ik voel niet meer wie ik ben“. Je voelt je eigen authenticiteit niet meer aan. En doordat je niet meer verbonden bent met je zelf (=authenticiteit) begin je je te hechten aan anderen (=attachement). Je begint je af te stemmen op de wens van de ander met dus die coping mechanismen als resultaat.

Je kan het vergelijken met als je in een bos wandelt zonder kompas: je geraakt de weg kwijt en voelt je “verloren”. Je weet niet meer welke kant je uit moet. En dan komt “angst” de kop opsteken. Vele mensen klagen van angst”stoornissen”. Of zeggen dat ze een angstig brein hebben. Angst is het gevolg van het niet meer verbonden zijn met je authentieke zelf.

Heb jij ook last van een leeg gevoel in je maag? Dan is de kans groot dat je ook niet meer verbonden bent met wie je in essentie bent en dat dus je gedachten en je acties niet meer afgestemd zijn op jouw authentieke gevoelens.

De weg naar een energiekere, vrijere,  blijere, zinvollere, rustigere, jij, is de weg naar het openen van je hart voor wie je werkelijk bent. Het is een reis naar zelfliefde, zelfaanvaarding, zelfrealisatie. Wie dat JIJ bent en niet wie je ouders, wie de maatschappij, wie jouw cultuur vindt dat jij moet zijn.

Deze reis kan ik iedereen aanraden. Want het is de enige duurzame weg naar een gelukkig leven.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *