Heilige Antonius, mijn beste vriend
Kennen jullie dit gebed?
Heilige Antonius, mijn best vriend,
maak dat ik snel mijn ring terugvindt😊
Ik schat dat het zoiets als 50 jaar geleden is. Ik zat bij mijn grootmoeder op de schoot. We aten lui fruit. Ken je dat? Dat is fruit dat al geschild is. Mijn grootmoeder schilde ‘s avonds steeds een appeltje als we voor de Tv zaten. Later hoorde ik eens in een theater voorstelling dat ze dat “lui fruit” noemen. Grappig vind ik.
Mijn grootmoeder en ik, zijn de linker- en rechterpijp van dezelfde broek. Ik was haar oogappel. Dat maakte ik mezelf wijs want zo voelde het voor mij aan. Maar ik hoor dat ook andere neven en nichten aanvoelden alsof zij de préféré waren. Dat was 1 van de kwaliteiten van mijn grootmoeder, ze kon je het gevoel geven dat je speciaal was, 1 uit de duizend.
Regelmatig kwam ze mij, samen met mijn grootvader afhalen op vrijdag avond om 15u30 aan de schoolpoort van de dames van het christelijk onderwijs (zo noemde mijn school destijds) in Antwerpen. Ja, daar ben ik 6 jaar naar ‘t school geweest. En dan reden we naar zee. Ik werd dan een heel weekend door hen verwend.
Het begon op vrijdagavond. Na het eten ging mijn grootmoeder na mij in het bad. 1 keer per week, 1 bad voor alletwee. Ze waste haar haar en ze had heel lang haar. Haar haar reikte tot aan haar achterste. Ik had er werk mee om het helemaal gekamd te krijgen. En na deze noeste arbeid, was het tijd voor het schootmomentje dat gepaard ging met het zeeeer langzaam naar binnenwerken van “lui fruit”.
Dus zo zat ik op haar schoot te genieten van haar geschilde en in partjes gesneden appel, toen ze plots gilde: “ik ben mijn ring kwijt”.
Direct aansluitend op de gil, begon ze te bidden:
“heilige antonius mijn beste vriend, maak dat ik snel mijn ring terugvindt.”
Ze veerde recht vanuit de zetel, mijn potje met lui fruit donderde op het tapijt maar dat leek haar niet te storen, en ze begon overal te zoeken. Zoeken en bidden, bidden en zoeken. En wat mijn grootmoeder deed, deed ik ook dus wij tweeën bidden en zoeken, zoeken en bidden. Mijn grootvader waarvan ik al wist dat je hem met geen stokken uit de zetel kreeg, bleef ook nu ongedeerd verder de herhaling van het nieuws kijken dat hij waarschijnlijk al voor de zesde keer die dag had gehoord.
Zo liepen we door het hele appartement: eerst naar de badkamer, dan naar de slaapkamer van mijn grootouders, dan naar de halkast: bidden en zoeken, zoeken en bidden. We naderden de vestiairekast, ze haalde haar mantel van de kapstok, ze legde die plat op de grond, en ze voelde met haar handen over de mantel. Tot er plots een lichtje in haar ogen schitterde. Ik zag de opwinding in haar ogen en het spoorde me aan mee met mijn handen over de mantel te strijken. En ja, ik voelde het ook. Onderaan de mantel voelde ik ook iets.
Snel draaide ze de mantel binnenste buiten en bekeek ze de voering. Ze ontdekte ter hoogte van het armsgat een opening en langs die opening (ze scheurde niet echt voorzichtig de voering nog wat meer los van de mouw😅) baande ze zich een weg met haar hand tot helemaal beneden in de zoom van de mantel. En inderdaad, wat kwam er tevoorschijn? Haar ring💍🤓
We waren beide in extase! En wonder boven wonder. Zelfs mijn grootvader werd door ons gegiechel getriggerd en deelde mee in onze feestvreugde.
Dit voorval herinner ik me alsof het gisteren was. Ik vond het magisch. Ik dacht dat mijn grootmoeder helderziende was. Een tovenares. Ze bezat in mijn ogen bovennatuurlijke gaven. In ieder geval, als ik nu iets kwijt ben, dan bid ik onmiddellijk tot heilige Antonius mijn beste vriend en ik sta er steeds van versteld hoe dikwijls en hoe snel je dan iets terugvindt: je sleutels, je oplader, je fietspomp, je handtas, ….
Even on the site: iets kwijt spelen, is echt een gezinsding. Zelfs van die aard dat mijn oudste zoon, die steeds alles positief kan formuleren, ervan maakte: neen, mama ik ben het niet kwijt, het is zoek. Dus zolang ik nog zoek, heb ik nog kans om het te vinden. En inderdaad. In vele gevallen komt maanden later het item dat zoek was te voorschijn. Zelfs enkele weken geleden nog, vond mijn jongste zoon mijn bio feedback meter terug voor de hartcoherentie ademhaling. Dit nadat het instrument maanden “zoek” is geweest. Voilà zei hij, het was niet kwijt, het was enkel zoek😂
En deze week was mijn Garmin horloge zoek. Heilige Antonius zal gedacht hebben, hier gaan we weer. Hij heeft een full time job alleen al met ons gezin te helpen terugvinden wat zoek is. Ik ben gaan slapen met het gebed. Deze morgen werd ik wakker met een beeld van mijn blauwe schoenen in mijn gedachten. Ik loop naar mijn schoenkast, tast in mijn blauwe schoenen en wat vind ik daar? Mijn Garmin horloge. Echt waar gebeurd. Niet verzonnen.
Om terug te komen op het verhaal van de heilige Antonius. Ik heb 50 jaar later begrepen dat het niet gaat om magie maar dat het enkel gaat om het kanaliseren van je energie. Het is gewoon wetenschap. Namelijk 1 van de basiswetten van de kwantumfysica:
Where your attention goes,
your energy flows.
Dus gefocuste aandacht, brengt energie in beweging. En door het bidden, kanaliseer je al je energie op het object dat je wil terugvinden. En zo komt je energie in beweging en leid je naar daar waar het ligt. En dat kan je dus zelf eens testen. Het werkt dus echt he. Door het bidden, geef je aan dat je het gaat terugvinden (= heldere intentie), en tijdens het bidden denk je aan niks anders dus al je energie (aandacht) richt zich op het voorwerp. Probeer het maar eens, en ervaar wat deze techniek jou brengt. Je zal ervan versteld staan.
Maar deze techniek van gefocuste aandacht kan je dus voor alles gebruiken. Ik gebruik het ook in mijn sessies. Dus in plaats van mij te focussen op “het probleem” (waar klanten mee worstelen), verleg ik snel de aandacht naar het “niet-probleem”. Want ons brein denkt in contrasten. Als we iets ervaren als een probleem, dan kan dat enkel omdat we een voorstelling hebben van wat het “niet-probleem” is. Zo kan je enkel bang hebben van het donker omdat je hebt ervaren hoe je je voelt als het licht is.
Wil dit zeggen dat ik aanraad om “het probleem” weg te duwen? Neen, zeker niet. Het probleem mag er zijn, dat is niet erg. Maar ik wil de aandacht van de klant niet focussen op het probleem. Ons brein kan slechts een maximum aantal prikkels verwerken per seconde. Als we onze aandacht richten op wat niet het probleem is, dus wat we graag zouden willen, dan besteden we gewoon zeer efficiënt de capaciteiten van ons brein.
En hier komt ons gevoel in beeld. Want we kunnen onmogelijk met onze gedachten WETEN wat we willen. We kunnen enkel VOELEN wat we willen. Onze gedachten hebben we nodig als we vanuit ons gevoel onze acties in gang gaan zetten. Maar niet eerder.
En dan botsen we heel vaak op het onvermogen van klanten om te voelen. En aan mezelf ken ik een ander. Ik had dat ook heel erg. Als mijn therapeute vroeg, wat wil je dan graag? Waar word je blij van? Waar krijg je energie van? Dan kon ik daar niet op antwoorden omdat ik het niet kon VOELEN. Ik probeerde het te BEDENKEN maar dat gaat niet.
De energetische kracht van je gedachten is niet krachtig genoeg om door te dringen tot je onderbewuste brein. En het is daar dat je drijfveren en kernwaarden zitten. Je hebt het energetische vermogen van je gevoelens nodig om toegang te krijgen tot je onderbewuste brein.
Dus leren VOELEN, is de eerste stap in het creëren van een leven waarvoor je uit je bed springt. En hoe doe je dat nu? Uit je hoofd gaan, in je lichaam? Want de signalen van je lichaam zijn signalen vanuit je onderbewuste brein. Je lichaam communiceert aan jou hoe het zit met je gevoelens. Dus leren voelen, geeft je de vaardigheden om te kunnen communiceren met je onderbewuste brein dat voor 95% al je acties bepalen.
En eens je duidelijk aanvoelt, welke richting je jouw leven wil uit sturen, dan is een kwestie om dat gevoel energetisch te voeden. Al jouw aandacht dient gefocust te zijn op dat wat je wenst. En zo leid jouw gefocuste aandacht jou naar de acties die je dient te nemen om te bereiken wat je wenst. Ik noem deze acties geinspireeerde acties. Dat zijn acties die niet ingegeven zijn vanuit verkramping, pushen, eisen, doorduwen. Maar vanuit flow van energie op dat wat je wenst.
Hoe loopt jouw leven? Ben je even de weg kwijt? Weet dan dat het niet kwijt is, het is enkel zoek.
Door je aandacht terug te richten op het niet-probleem, vindt je automatisch terug je pad.
The way out
is the way in.
Jouw pad bevindt zich niet ergens buiten jou. Het zit al in jou. Het is er al. Je hebt je enkel laten afleiden van je pad.
Samengevat: een leven creëeren waarvoor je elke dag uit je bed springt, is een techniek van gefocuste aandacht gericht op dat wat je zoekt.😊 En dat iets meer in détail uitgelegd, is mijn radiant sannday story van vandaag.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!