‘Safe soil’ – ‘Red de boer’

12 Oktober was het “National Thank a farmer day”.

Hier had ik nog nooit gehoord. Maar enkele weken geleden nam ik een interview af van Rudi Lippens, voorzitter van het Casino Cycling Team Knokke. Hij boert ook. Hij teelt Maïs.

Zijn passie voor de boerenstiel maakte een grote indruk op mij. En vooral zijn grote liefde voor het stalen gevaarte dat op zijn hof staat. De uitmuntende staat van onderhoud van dat grote boerentuig laat hierover geen enkele twijfel bestaan. Hij zal gevoeld hebben dat het boerenleven een gevoelige snaar heeft geraakt bij mij, want zo kreeg ik vorige week de uitnodiging om hem in het kader van “Thank a farmer day” te helpen met het ploegen. Ik heb geen seconde getwijfeld. Met een tractor leren rijden, zag ik zeker zitten. En wat voor een tractor. Ik laat me wijsmaken dat de Case waarmee hij zijn land bewerkt niet de minste is. En dat hij niet toevallig rood is want naar het schijnt is elke Case rood, elke New Holland is blauw en elke John Deere groen. Oef geen #keuzestress.

Met de gedachte “dit heb ik nog nooit gedaan dus de kans bestaat dat ik het zal kunnen”(1 van mijn coaching technieken), reed ik opgewekt richting Watervliet. Zo spraken we af op een regenachtige vrijdag. Natte polder grond (zo blijkt later) zorgt voor een extra uitdaging.

Als ik eerlijk mag zijn, heb ik zelf niks met tuinieren en grond bewerken. Tijdens mijn burn out periode raadde mijn psychologe me regelmatig aan om te starten met tuinieren. Eerst en vooral met je handen in de aarde zitten woelen, werkt zeer aardend voor je energie. Tuinieren zorgt bovendien voor dezelfde voordelen als mediteren. Je zenuwstelsel komt hiervan tot rust en in balans. En als kers op de taart, plant je een zaadje en kan je het vanzelf zien groeien (zo vanzelf vond ik dat niet maar soit). En als het volgroeid is, kan je het oogsten. Het oogsten van bloemen, kruiden, groenten enz… draagt bij tot verhogen van je frequentie op een natuurlijke manier. Dus ik begrijp heel goed dat mijn psychologe bleef hameren op dat tuinieren. Maar zonder succes. “Ploeteren in aarde” raakte niks aan bij mij. Ik kon niet warm worden van de gedachte aan tuinieren.

Ik heb vele kwaliteiten van mijn moeder geërfd maar bij de erfelijke overdracht van haar liefde voor tuinieren en koken is iets mis gelopen. Dat gen mis ik. Aan mij is geen tuinbouwer noch kok verloren gegaan.

De redenen waarom ik dan toch toegezegd heb voor dat ploegen, zijn eerder te vinden in mijn zin naar avontuur, mijn zin om nieuwe zaken te leren, mij graag laten besmetten door de passie van andere mensen. En ook toch, ik vond het wel een cool idee.

En mijn intuïtie werd onmiddellijk bevestigd toen ik, na enkele praktische richtlijnen en vestimentaire aanpassingen dat rijtuig beklom. Moest je met gesloten ogen direct op de chauffeurszetel plaats nemen, zou je wel even kunnen denken dat je in de cockpit van een vliegtuig zit. Zo veel knopjes, wauw. In mijn hoofd heeft de boerenstiel nog iets ambachtelijk. Wat “ploegen” betreft, heeft automatisatie ook hier haar stempel gedrukt.

Er zit een GPS in de tractor waarmee je eigenlijk de tractor volledig autonoom kan laten ploegen. Dan moet je zelf niks meer doen. Tijd voor koffie en een boekske of het bijwerken van je mails en socials. Dat geldt dan vooral voor landen waar de percelen net iets groter en weidser zijn dan in België. De tijd van paard en kar ligt ver achter ons als ik al die mogelijkheden hoor. Maar daar kom ik natuurlijk niet voor. Ik kom voor het min of meer echte werk.

Een kwartier geeft Rudi mij instructies en doet voor op welke knoppen er wanneer moet gedrukt worden. Dat lijkt me niet onoverkomelijk. Ik neem het stuur over en na wat onhandig geklungel en verwarring welke knop nu weer waarvoor dient, ben ik na een halfuurtje oefenen, serieus vertrokken.

Er overvalt mij een gevoel van geluk. Ik had nooit verwacht dat “grond, aarde” mij zo hard zou kunnen raken. Ik vraag me af of ik in een vroeger leven misschien dan toch geen boerin was? 🙂

Ik voel ineens waar mijn psychologe zeven jaar geleden steeds over sprak. Ik zat wel niet met mijn handen in de aarde maar ik voelde me op 1 of andere bizarre manier plots erg verbonden met “aarde, grond”. Ik voelde wat ze bedoelde met “dezelfde resultaten als mediteren”. Ik probeerde zo recht mogelijk te ploegen, dus mijn volledige focus ging naar die rechte lijn. En dat is wat mediteren is “een staat van gefocuste aandacht”. Later die week hoorde ik van Rudi dat hij wel wat werk had gehad om recht te krijgen wat ik krom had getrokken, maar in mijn perceptie ploegde ik in een mooie rechte lijn. -)

Ik volg een aantal inspirators waaronder Sadhguru. Hij heeft een beweging op gang gebracht die “Safe Soil” heet waarmee hij wereldwijd mensen inspireert om respectvol om te gaan met “aarde” en ook meer de puurheid van de oogst op te eten, onbewerkt voedsel dus. Ik volg hem graag voor zijn inspirerende speeches over “het leven” maar als hij over “safe soil” begint, scrolde ik door.

Sinds mijn ervaring op de poldergrond in Kaprijke, voel ik dat mijn interesse voor “aarde” aangewakkerd is en geactiveerd. Ik ga niet direct een bio tuintje starten maar mijn bewustzijn voor alles wat met teelt te maken heeft, is duidelijk verruimd. Als ik nu op weg ben van Antwerpen naar de kust, dan zie ik plots overal tractoren rijden en kijk ik geboeid naar die activiteiten. Dan kan ik poldergrond al onderscheiden van zandgrond, kan ik al zien of die boer aan het ploegen is, aan het freezen of aan het zaaien. En kan ik al zien of sommige gronden worden nagezaaid voor de winter of niet. Het heeft ook een impact op mijn aankoopgedrag en mijn eetgedrag. Ik probeer meer aandacht te hebben voor lokale producten, voor onbewerkt voedsel, voor seizoensgroenten, voor minder afval, beter sorteren.

En dat is waar een “radiant life” over gaat. Over je bewustzijn verruimen en je frequentie verhogen. We creëeren onze eigen realiteit door de impulsen die op ons afkomen te filteren door onze bril die geprogrammeerd is door wie we zijn, wat de maatschappij ons heeft aangeleerd, onze opvoeding, onze omgeving, ….. Als we onze bril groter maken en/of bewust kiezen voor een andere bril dan leren we anders naar “onze realiteit” kijken. En zo zijn we in staat om zelf onze eigen realiteit te creëeren. Het is een gave die wij als mens hebben en kunnen inzetten om van ons leven zelf een leven te maken waarvoor we elke dag uit ons bed springen.

Dit creatieproces kan je aanleren. Ik heb er mijn eigen methode voor ontwikkeld die ik de MIDLI (Mission Driven Living) methode noem. Interesse om te ontdekken wat deze methode voor jouw leven kan betekenen? Mail me dan op jump@annheylen.be en boek een gratis kennismakingsgesprek. Ik verwelkom je met veel plezier en passie.