Mag het een beetje minder zijn?

Als je al een tijdje mijn zondagse verhalen leest dan zal het je niet ontgaan zijn, dat mijn grootmoeder zaliger mijn grote voorbeeld (was) is. Ze is dertien jaar geleden overleden maar het lijkt of ze elk jaar sterker en sterker aanwezig is. Ik begrijp steeds beter en beter dat het komt omdat ik mezelf steeds meer openstel voor “het voelen”.

Ik heb mijn gevoeligheid jaren als “klacht” gezien. Ik vond het lastig en ik vond dat vooral mijn omgeving er beter van werd maar ikzelf? Ik voelde me snel overbelast, ik voelde me gemakkelijk “anders” en dat wilde ik niet, ik voelde me snel overprikkeld vooral met geluid, ik had het idee dat mensen me niet altijd begrepen, enz…

Ondertussen heb ik mijn gevoeligheid als talent kunnen erkennen en heb ik aanvaard dat ik met deze gevoeligheid best samenwerk en niet tegenwring. Dankzij mijn gevoeligheid erken ik heel snel de patronen van mijn klanten, voel ik heel snel aan waar de energie vast zit, kan ik energetische healings geven, komen positieve gevoelens zoals dankbaarheid heel diep binnen, …..

MAAR! Aangezien ik een fijn zenuwstelsel heb, heb ik ook meer nood aan onderhoudsbeurten. Dus in een maatschappij waar dikwijls de focus ligt op “MEER”,

– meer tijd
– meer geld
– meer kleren
– meer eten
– meer sporten
– meer dansen
– meer vrienden

heb ik geleerd om me regelmatiger de vraag te stellen: “wat kan er MINDER?”

Zodat ik de balans kan houden.

Dus ik heb eens een lijstje gemaakt van wat ik “MINDER” wil. Ik kwam op het volgende

Ik wil minder:

• opgewarmd eten eten
• wijn drinken
• kopen
• spullen hebben
• auto rijden
• op mijn agenda zetten
• “moeten” zeggen in mijn communicatie
• doelen stellen
• weggooien
• controleren
• oordelen
• veroordelen
• VERWACHTINGEN HEBBEN

Vooral aan dat laatste wil ik dit jaar bewust mijn aandacht geven. Zoals ik al eerder in een verhaal schreef, zijn mijn focus woorden voor dit jaar:

– moeiteloos
– vertrouwen
– overgave

Dit wil niet zeggen dat ik geen focus meer wil. Integendeel. Ik zet elke dag bewust kleine stapjes verder richting mijn doel maar ik probeer (lukt dus niet altijd) om het resultaat van mijn stappen los te laten. Ik probeer te aanvaarden dat alles zijn tijd heeft en dat alles op het juiste moment zal komen. Dus ik laat de verwachtingen los. Moeilijker gezegd dan gedaan, mag ik getuigen. Maar met vallen en opstaan, vervolg ik verder mijn pad.